duel

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • du·el
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘tweegevecht’ voor het eerst aangetroffen in 1636 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord duel duels
verkleinwoord duelletje duelletjes

Zelfstandig naamwoord

duel o

  1. een gevecht tussen twee personen, gewoonlijk onder bepaalde regels
    • In de negentiende eeuw was het houden van duels vrij algemeen tussen heren van stand. 
  2. duel wedstrijd tussen twee personen of twee ploegen
    • Het duel tussen FC Twente en Heracles beloofde weer ongemeen spannend te worden. 
Synoniemen
Hyponiemen
Afgeleide begrippen
Vertalingen
    1. een gevecht tussen twee personen, gewoonlijk onder bepaalde regels   

Gangbaarheid
  • Het woord duel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
100 %van de Nederlanders;
99 %van de Vlamingen.

Meer informatie

Verwijzingen
  1. "duel" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. duel op website: Etymologiebank.nl


Afrikaans
enkelvoud meervoud
naamwoord duel duelle

Zelfstandig naamwoord

duel

  1. duel


Engels
enkelvoud meervoud
duel duels

Zelfstandig naamwoord

duel

  1. duel
vervoeging
onbepaalde wijs to duel
he/she/it duels
verleden tijd [[dueled (VS)<br />duelled (VK)]]
voltooid
deelwoord		 [[dueled (VS)<br />duelled (VK)]]
onvoltooid
deelwoord		 [[dueling (VS)<br />duelling (VK)]]
gebiedende wijs duel

Werkwoord

duel

  1. duelleren
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.