diskrediet

Nederlands
Uitspraak
  • Geluid:  diskrediet    (hulp, bestand)
  • IPA: / ˈdɪskrəˌdit /
Woordafbreking
  • dis·kre·diet
Woordherkomst en -opbouw
  • van Frans discrédit, in de betekenis van ‘slechte naam’ voor het eerst aangetroffen in het jaar 1886; op te vatten als afleiding van krediet met het voorvoegsel dis- [1][2][3]
enkelvoud meervoud
naamwoord diskrediet
verkleinwoord

Zelfstandig naamwoord

diskrediet o

  1. reputatie dat je onbetrouwbaar bent
    • Door kwalijke roddels te verspreiden werd de aannemer in diskrediet gebracht. 
Typische woordcombinaties
  • in diskrediet brengen

Gangbaarheid
  • Het woord diskrediet staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
98 %van de Nederlanders;
96 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).
  2. diskrediet op website: Etymologiebank.nl
  3. "diskrediet" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.