discipel

• Geluid:  discipel    (hulp, bestand)
• IPA: / dɪˈsipəl /

• dis·ci·pel

• Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘leerling’ voor het eerst aangetroffen in 1285 [1]
• misschien via Frans disciple van Latijn discipulus "leerling" [2][3]

discipel m

1. (religie) (christendom) een van de volgelingen van Jezus

1. • Jezus verkreeg een aantal van zijn discipelen aan het meer van Tiberias. 

2. (figuurlijk) trouwe volgeling van iemand die een bepaalde opvatting uitdraagt

1. • Sakumat verbrandt zijn kist met penselen en ‘leefde nog lang en in vrede, als visser’. In zekere zin is hij een leerling of discipel geworden van de jongen, die zich gaandeweg heeft ontwikkeld tot een wijze, een dichter. [4]

• medediscipel

• Het woord discipel staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.

• In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'discipel' herkend door:

• Zie Wikipedia voor meer informatie.