declineren
Nederlands
Woordafbreking
- de·cli·ne·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Latijn, in de betekenis van ‘verbuigen’ voor het eerst aangetroffen in 1552 [1]
- afgeleid van het Franse décliner (met het voorvoegsel de-) met het achtervoegsel -eren [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| declineren |
declineerde |
gedeclineerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
declineren
- overgankelijk (taalkunde) de naamvalsvormen opsommen
- De meeste Russische zelfstandige naamwoorden op -о zijn onzijdig en worden in de genitief gewoonlijk gedeclineerd door de -о door een -а te vervangen.
- (natuurkunde) afwijken
Gangbaarheid
- Het woord declineren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'declineren' herkend door:
| 65 % | van de Nederlanders; |
| 84 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.