claque

Nederlands
Uitspraak
Woordafbreking
  • cla·que
Woordherkomst en -opbouw
  • Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘samendrukbare hoge hoed’ voor het eerst aangetroffen in 1847 [1]
  • [2]
enkelvoud meervoud
naamwoord claque claques
verkleinwoord - -

Zelfstandig naamwoord

claque v/m [3]

  1. uitklapbare (resp. opvouwbare) hoge hoed
  2. de gezamenlijke claqueurs

Gangbaarheid
  • Het woord claque staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
42 %van de Nederlanders;
41 %van de Vlamingen.

Verwijzingen
  1. "claque" in: Sijs, N. van der Chronologisch woordenboek. De ouderdom en herkomst van onze woorden en betekenissen. 2e druk (2002) Veen, Amsterdam / Antwerpen; op website dbnl.org; ISBN 90 204 2045 3
  2. claque op website: Etymologiebank.nl
  3. Woordenboek der Nederlandsche taal (1864-2001).

Meer informatie

Engels
Woordherkomst en -opbouw
  • Afgeleid van het Franse woord claquer ("met de handen klappen")
enkelvoud meervoud
claque claques

Zelfstandig naamwoord

claque

  1. in een publiek een groepje mensen dat is ingehuurd om te applaudisseren bij optredens
Verwante begrippen

Frans
Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?

Zelfstandig naamwoord

claque v

  1. (spreektaal) afgang
  1. «Ces Ritals ont pris une bonne claque contre les Bataves.»
    Die Italianen zijn flink afgegaan tegen (letterlijk: hebben een flinke mep gekregen van) de Hollanders. [1]

Zelfstandig naamwoord

claque m

  1. (spreektaal) bordeel, hoerenkeet [1]

Verwijzingen
  1. Wouw, B. van de Woordenboek populair Frans - Nederlands 2e druk (2014) Uitgeverij Arti-Choc, Breda; p. 57
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.