argumenteren
Nederlands
Woordafbreking
- ar·gu·men·te·ren
Woordherkomst en -opbouw
- Leenwoord uit het Frans, in de betekenis van ‘bewijsgronden aanvoeren’ voor het eerst aangetroffen in 1553 [1]
- afgeleid van het Franse argumenter (met het achtervoegsel -eren) [2]
| stamtijd | ||
|---|---|---|
| onbepaalde wijs |
verleden tijd |
voltooid deelwoord |
| argumenteren |
argumenteerde |
geargumenteerd |
| zwak -d | volledig | |
Werkwoord
argumenteren
- inergatief met argumenten tot een conclusie trachten te komen
Vertalingen
1. met argumenten tot een conclusie trachten te komen
Gangbaarheid
- Het woord argumenteren staat in de Woordenlijst Nederlandse Taal van de Nederlandse Taalunie.
- In onderzoek van het Centrum voor Leesonderzoek uit 2013 werd 'argumenteren' herkend door:
| 98 % | van de Nederlanders; |
| 100 % | van de Vlamingen. |
This article is issued from
Wiktionary.
The text is licensed under Creative
Commons - Attribution - Sharealike.
Additional terms may apply for the media files.