allé

Frans

Werkwoord

allé

  1. enkelvoud voltooid (verleden) deelwoord van aller
En allé.
Een allee.


Noors
Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: /ɑˈleː/
Woordafbreking
  • al·lé

Zelfstandig naamwoord

allé m

  1. (aardrijkskunde) (Nederlands) allee, (Vlaams) lei
  1. «En allé er en gate eller vei med trær på begge sider.»
    Een allee is een straat of weg met bomen aan weerszijden.
Verbuiging
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   allé     alléen     alléer     alléene  
genitief   allés     alléens     alléers     alléenes  
Verwante begrippen


Nynorsk
Uitspraak
  • Geluid: Bestand bestaat nog niet. Aanmaken?
  • IPA: /ɑˈleː/
Woordafbreking
  • al·lé

Zelfstandig naamwoord

allé m

  1. (aardrijkskunde) (Nederlands) allee, (Vlaams) lei
  1. «Ein allé er ei gate eller veg med tre på begge sider.»
    Een allee is een straat of weg met bomen aan weerszijden.
Verbuiging
  enkelvoud meervoud
onbepaald bepaald onbepaald bepaald
nominatief   allé     alléen     alléar     alléane  
genitief                
Verwante begrippen
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.