arma

Voir aussi : armá

Français

Étymologie

Étymologie manquante ou incomplète. Si vous la connaissez, vous pouvez l’ajouter en cliquant ici.

Nom commun

Invariable
arma
\Prononciation ?\

arma \Prononciation ?\ masculin

  1. Langue parlée autrefois en Colombie.

Notes

  • Son code sur le Wiktionnaire correspond au code ISO 639-3 : aoh.

Traductions

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe armer
Indicatif Présent
Imparfait
Passé simple
il/elle/on arma
Futur simple

arma \aʁ.ma\

  1. Troisième personne du singulier du passé simple du verbe armer.

Anagrammes

Voir aussi

  • 0 entrées en arma dans le Wiktionnaire
  • arma sur l’encyclopédie Wikipédia

Ancien occitan

Cette entrée est considérée comme une ébauche à compléter en ancien occitan. Si vous possédez quelques connaissances sur le sujet, vous pouvez les partager en modifiant dès à présent cette page (en cliquant sur le lien « modifier »).

Étymologie

1 : Du latin anima.
2 : Du latin arma.

Nom commun 1

arma féminin

  1. Âme.

Nom commun 2

arma féminin

  1. Arme.
    • Lo coms de Peitieus si fo uns dels majors cortes del mon e dels majors trichadors de dompnas, e bon cavalliers d’armas e larcs de dompnejar ; e saup ben trobar e cantar. Et anet lonc temps per lo mon per enganar las domnas.  (Vida de Guillaume IX de Poitiers (transcription par Michel Zink dans Les Troubadours - une histoire poétique, Perrin, 2013, p. 33))

Basque

Radical

arma

  1. Radical du verbe armatu.

Catalan

Étymologie

Du latin arma  armes »).

Nom commun

arma \Prononciation ?\

  1. Arme.

Dérivés

Hyponymes

Vocabulaire apparenté par le sens

Prononciation

  • République catalane (Barcelone) : écouter « arma »

Anagrammes

Espagnol

Étymologie

Du latin arma  armes »).

Nom commun

arma \Prononciation ?\ féminin

  1. Arme.

Forme de verbe

Voir la conjugaison du verbe armar
Indicatif Présent (yo) arma
(tú) arma
(vos) arma
(él/ella/usted) arma
(nosotros-as) arma
(vosotros-as) arma
(os) arma
(ellos-as/ustedes) arma
Imparfait (yo) arma
(tú) arma
(vos) arma
(él/ella/usted) arma
(nosotros-as) arma
(vosotros-as) arma
(os) arma
(ellos-as/ustedes) arma
Passé simple (yo) arma
(tú) arma
(vos) arma
(él/ella/usted) arma
(nosotros-as) arma
(vosotros-as) arma
(os) arma
(ellos-as/ustedes) arma
Futur simple (yo) arma
(tú) arma
(vos) arma
(él/ella/usted) arma
(nosotros-as) arma
(vosotros-as) arma
(os) arma
(ellos-as/ustedes) arma
Impératif Présent (tú) arma
(vos) arma
(usted) arma
(nosotros-as) arma
(vosotros-as) arma
(os) arma
(ustedes) arma

arma \Prononciation ?\

  1. Troisième personne du singulier du présent de l’indicatif de armar.
  2. Deuxième personne du singulier () de l’impératif de armar.

Anagrammes

Francoprovençal

Étymologie

Du latin anĭma. L’évolution phonétique est identique à celle de l’occitan arma « âme ».

Nom commun

arma féminin

  1. (Religion) Âme.

Notes

Forme du valdôtain des communes d’Arnad, Brusson, Courmayeur, Introd et Montjovet.

Variantes dialectales

Prononciation

  • Arnad, Introd, Courmayeur : [ˈaʁ.ma]
  • Brusson, Montjovet : [ˈaɾ.ma]

Références

Italien

Étymologie

Du latin arma  armes »).

Nom commun

SingulierPluriel
arma
\ˈar.ma\
armi
\ˈar.mi\

arma \ˈar.ma\ féminin

  1. Arme, instrument qui sert à attaquer ou se défendre.
  2. (Militaire) Arme, chacun des corps de l’armée.
    • arma azzurra — force aérienne.

armi \ˈar.mi\ féminin pluriel

  1. Armes, le métier de militaire.

Dérivés

  • arma bianca  arme blanche »)
  • arma chimica  arme chimique »)
  • arma parlante  armes parlantes »)
  • arma pesante  arme lourde »)
  • deporre le armi
  • essere alle prime armi
  • fratello d’armi
  • passare per le armi
  • piazza d’armi
  • presentare le armi
  • sala d’armi
  • sistema d’arma

Hyponymes

Voir aussi

  • arma sur l’encyclopédie Wikipédia (en italien) 
  • arma dans le recueil de citations Wikiquote (en italien) 

Latin

Étymologie

Apparenté à armo (« armer »), dérivé de armus (« épaule »).

Nom commun

Cas Pluriel
Nominatif arma
Vocatif arma
Accusatif arma
Génitif armōrum
Datif armīs
Ablatif armīs

arma \Prononciation ?\ neutre pluriel

  1. Les armes, soldats armés.
  2. Outils, ustensiles, instruments.
    • Cerealia arma, Virgile
      les armes de Cérès, les outils pour faire le pain.

Proverbes et phrases toutes faites

Anagrammes

Références

  • « arma », dans Félix Gaffiot, Dictionnaire latin français, Hachette, 1934 (page 163)

Occitan

Étymologie

1 : Du latin arma  armes »).
2 : Du latin anima, âme, voir aussi anma.

Nom commun 1

Singulier Pluriel
arma
\Prononciation ?\
armas
\Prononciation ?\

arma \ˈaɾ.mɔ\ (graphie normalisée) féminin

  1. Arme.

Nom commun 2

Singulier Pluriel
arma
\Prononciation ?\
armas
\Prononciation ?\

arma \ˈaɾ.mɔ\ (graphie normalisée) féminin

  1. Âme.
    • Me’n estave l’arma, me fendiá lo còr, e mos òs n’eran mas ’na cridada — que n’era pus paraula e que trauchava l’aire — e qui podiá respondre ?  (Marcelle Delpastre, Saumes pagans, 1974)

Prononciation

  • France (Pau) : écouter « arma »
  • France (Béarn) : écouter « arma »

Anagrammes

Références

Papiamento

Étymologie

Du latin armo  armer »).

Verbe

arma \Prononciation ?\

  1. Armer.

Anagrammes

Portugais

Étymologie

Du latin arma  armes »).

Nom commun

arma \Prononciation ?\ féminin (pluriel à préciser)

  1. Arme.

Anagrammes

Roumain

Étymologie

Du latin armo  armer »).

Verbe

arma \ˈaɾ.ma\

  1. Armer.

Songhaï koyraboro senni

Nom commun

arma

  1. Frère.
  2. Cousin germain ou utérin.
Cet article est issu de Wiktionary. Le texte est sous licence Creative Commons - Attribution - Sharealike. Des conditions supplémentaires peuvent s'appliquer aux fichiers multimédias.