สังหาริมทรัพย์

From สังหาริม (“movable”) +‎ ทรัพย์ (sáp, “thing; property”); calque of English movable property.

Probably first used on 11 November 1923, when the first book of the Civil and Commercial Code of Thailand was promulgated.

Compare Khmer សង្ហារិមទ្រព្យ (sɑɑnghaarɨmtrɔɔpyɔɔ).

สังหาริมทรัพย์ • (sǎng-hǎa-rí-má-sáp)

1. (law) movable property.
   • 1992, พระราชบัญญัติให้ใช้บทบัญญัติบรรพ ๑ แห่งประมวลกฎหมายแพ่งและพาณิชย์ที่ได้ตรวจชำระใหม่ พ.ศ. ๒๕๓๕:

     มาตรา ๑๔๐ สังหาริมทรัพย์ หมายความว่า ทรัพย์สินอื่นนอกจากอสังหาริมทรัพย์ และหมายความรวมถึง สิทธิอันเกี่ยวกับทรัพย์สินนั้นด้วย

     mâat-dtraa nʉ̀ng rɔ́ɔi sìi-sìp sǎng-hǎa-rí-má-sáp mǎai-kwaam wâa sáp-sǐn ʉ̀ʉn nɔ̂ɔk-jàak à-sǎng-hǎa-rí-má-sáp lɛ́ mǎai-kwaam ruuam tʉ̌ng sìt-tí an gìao-gàp sáp-sǐn nán dûai

     Section 140 Movable property denotes property other than immovable property and includes rights in connection therewith also.

• อสังหาริมทรัพย์ (à-sǎng-hǎa-rí-má-sáp)