บัณฑิต

From Sanskrit पण्डित (paṇḍita, “learned man; scholar; wise man; etc.”).

บัณฑิต • (ban-dìt)

1. (education) bachelor (person holding a bachelor's degree).
2. scholar; learned man; wise man.
   • 2000, สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, ประชุมโคลงโลกนิติ, สถาบันภาษาไทย กรมวิชาการ กระทรวงศึกษาธิการ, →ISBN, page 76:

     คนพาลยังไป่รู้ ชาญชิด ไปสู่หาบัณฑิต ค่ำเช้า แสดงธรรมว่าเนืองนิตย์ ฤๅซาบ ใจนา คือจวักตักเข้า ห่อนรู้รสแกง

     kon paan yang bpài rúu · chaan chít · bpai sùu hǎa ban-dìt · kâm cháao · sà-dɛɛng tam wâa nʉʉang-nít · rʉʉ sâap · jai naa · kʉʉ jà-wàk dtàk kâao · hɔ̀n rúu rót gɛɛng

     Should a fool attend a wise man days and nights, he will not perceive any word of wisdom declared unto him by the wise man, just as a ladle cannot perceive the flavour of the curry gravy.