παρακωλύω

Greek

Etymology

From παρα- +‎ κωλύω (“hinder”).

Pronunciation
  • IPA(key): /pa.ra.koˈli.o/
  • Hyphenation: πα‧ρα‧κω‧λύ‧ω

Verb

παρακωλύω • (parakolýo) (simple past παρακώλυσα, passive παρακωλύομαι)

  1. hinder, impede, obstruct, prevent
    Το εμπόδιο παρακωλύει τη διέλευση των αυτοκινήτων.
    To empódio parakolýei ti diélefsi ton aftokiníton.
    The barrier prevents the passing of cars (cars from passing).
    Synonyms: παρεμποδίζω (parempodízo), κωλύω (kolýo)

Conjugation
παρακωλύω   παρακωλύομαι
Active voice ➤ Passive voice ➤
Indicative mood ➤ Imperfective aspect ➤ Perfective aspect ➤ Imperfective aspect Perfective aspect
Non-past tenses ➤ Present ➤ Dependent ➤ Present Dependent
1 sg παρακωλύω παρακωλύσω παρακωλύομαι παρακωλυθώ
2 sg παρακωλύεις παρακωλύσεις παρακωλύεσαι παρακωλυθείς
3 sg παρακωλύει παρακωλύσει παρακωλύεται παρακωλυθεί
1 pl παρακωλύουμε, [‑ομε] παρακωλύσουμε, [‑ομε] παρακωλυόμαστε παρακωλυθούμε
2 pl παρακωλύετε παρακωλύσετε παρακωλύεστε, παρακωλυόσαστε παρακωλυθείτε
3 pl παρακωλύουν(ε) παρακωλύσουν(ε) παρακωλύονται παρακωλυθούν(ε)
Past tenses ➤ Imperfect ➤ Simple past ➤ Imperfect Simple past
1 sg παρακώλυα παρακώλυσα παρακωλυόμουν(α) παρακωλύθηκα
2 sg παρακώλυες παρακώλυσες παρακωλυόσουν(α) παρακωλύθηκες
3 sg παρακώλυε παρακώλυσε παρακωλυόταν(ε) παρακωλύθηκε
1 pl παρακωλύαμε παρακωλύσαμε παρακωλυόμασταν, (‑όμαστε) παρακωλυθήκαμε
2 pl παρακωλύατε παρακωλύσατε παρακωλυόσασταν, (‑όσαστε) παρακωλυθήκατε
3 pl παρακώλυαν, παρακωλύαν(ε) παρακώλυσαν, παρακωλύσαν(ε) παρακωλύονταν, (παρακωλυόντουσαν) παρακωλύθηκαν, παρακωλυθήκαν(ε)
Future tenses ➤ Continuous ➤ Simple ➤ Continuous Simple
1 sg θα παρακωλύω ➤ θα παρακωλύσω ➤ θα παρακωλύομαι ➤ θα παρακωλυθώ ➤
2,3 sg, 1,2,3 pl θα παρακωλύεις, … θα παρακωλύσεις, … θα παρακωλύεσαι, … θα παρακωλυθείς, …
Perfect aspect ➤ Perfect aspect
Present perfect ➤   έχω, έχεις, … παρακωλύσει   έχω, έχεις, … παρακωλυθεί
  είμαι, είσαι, … παρακωλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Past perfect ➤   είχα, είχες, … παρακωλύσει   είχα, είχες, … παρακωλυθεί
  ήμουν, ήσουν, … παρακωλυμένος, ‑η, ‑ο
Future perfect ➤   θα έχω, θα έχεις, … παρακωλύσει   θα έχω, θα έχεις, … παρακωλυθεί
  θα είμαι, θα είσαι, … παρακωλυμένος, ‑η, ‑ο
Subjunctive mood ➤ Formed using present, dependent (for simple past) or present perfect from above with a particle (να, ας, όταν, …).
Imperative mood ➤ Imperfective aspect Perfective aspect Imperfective aspect Perfective aspect
2 sg παρακώλυε παρακώλυσε — παρακωλύσου
2 pl παρακωλύετε παρακωλύστε παρακωλύεστε παρακωλυθείτε
Other forms Active voice Passive voice
Present participle➤ παρακωλύοντας ➤ παρακωλυόμενος, ‑η, ‑ο ➤
Perfect participle➤ έχοντας παρακωλύσει ➤ παρακωλυμένος, ‑η, ‑ο ➤
Nonfinite form➤ παρακωλύσει παρακωλυθεί
Notes    • (…) optional or informal.   […] rare.   {…} learned, archaic.
 • Multiple forms are shown in order of reducing frequency.
 • Periphrastic imperative forms may be produced using the subjunctive.
  • κωλυσιεργώ (kolysiergó, “prevent by prolonging”)
  • παρακώλυση f (parakólysi, “hindrance”)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.