yer

See also: Yer, YER, 'yĕr, -yer, and þér

English

Etymology 1

Pronunciation
  • IPA(key): /jə(ɹ)/
  • Audio (US)(file)

Pronoun

yer

  1. (Britain, slang or dialectal, uncommon) Eye dialect spelling of you.
    • 1992, Mary Jane Staples, Sergeant Joe
      'Still, yer got nice looks,' said Ella.
Derived terms

Adverb

yer

  1. (Britain, slang or dialectal) Eye dialect spelling of yeah, yes.

Contraction

yer

  1. (Britain, slang or dialectal) Eye dialect spelling of you're, you are.

Determiner

yer

  1. (Britain or Southern US, slang or dialectal) Eye dialect spelling of your.
    • 1991, Thomas Hayden, The Killing Frost, London: Random Century Group
      'Make yer way down to the station,' he said.
    1997, J.K. Rowling, Harry Potter and the Philosopher's Stone, iv:
    ‘Las’ time I saw you, you was only a baby,’ said the giant. ‘Yeh look a lot like yer dad, but yeh’ve got yer mum’s eyes.’
See also

Etymology 2

Pronunciation

Noun

yer (plural yers)

  1. Either of the letters ъ and ь in Cyrillic alphabets, which originally represented phonemically the ultra-short vowels in Slavic languages.

Anagrams

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic јер
Roman yer
Perso-Arabic یئر‎
Yer kürəsi

Etymology

Ultimately from Proto-Turkic *jẹr.[1] Cognate with Old Turkic 𐰘𐰼‎ (yer), 𐰘𐰃𐰼‎ (yir).

Pronunciation
  • IPA(key): [jerʲ]

Noun

yer (definite accusative yeri, plural yerlər)

  1. the earth
    yer kürəsi ― the globe (literally, “the earth globe”)
  2. ground
    Yerdən qaldırıb ağzıva salma! ― Don't pick it up from the ground and put into your mouth!
  3. place, location
    Bütün sənədlər bir yerdə saxlanmalıdır ― All the documents must be kept in one place.

Declension
Declension of yer
singular plural
nominative yer yerlər
definite accusative yeri yerləri
dative yerə yerlərə
locative yerdə yerlərdə
ablative yerdən yerlərdən
definite genitive yerin yerlərin
Possessive forms of yer
nominative
singular plural
mənim (“my”) yerim yerlərim
sənin (“your”) yerin yerlərin
onun (“his/her/its”) yeri yerləri
bizim (“our”) yerimiz yerlərimiz
sizin (“your”) yeriniz yerləriniz
onların (“their”) yeri or yerləri yerləri
accusative
singular plural
mənim (“my”) yerimi yerlərimi
sənin (“your”) yerini yerlərini
onun (“his/her/its”) yerini yerlərini
bizim (“our”) yerimizi yerlərimizi
sizin (“your”) yerinizi yerlərinizi
onların (“their”) yerini or yerlərini yerlərini
dative
singular plural
mənim (“my”) yerimə yerlərimə
sənin (“your”) yerinə yerlərinə
onun (“his/her/its”) yerinə yerlərinə
bizim (“our”) yerimizə yerlərimizə
sizin (“your”) yerinizə yerlərinizə
onların (“their”) yerinə or yerlərinə yerlərinə
locative
singular plural
mənim (“my”) yerimdə yerlərimdə
sənin (“your”) yerində yerlərində
onun (“his/her/its”) yerində yerlərində
bizim (“our”) yerimizdə yerlərimizdə
sizin (“your”) yerinizdə yerlərinizdə
onların (“their”) yerində or yerlərində yerlərində
ablative
singular plural
mənim (“my”) yerimdən yerlərimdən
sənin (“your”) yerindən yerlərindən
onun (“his/her/its”) yerindən yerlərindən
bizim (“our”) yerimizdən yerlərimizdən
sizin (“your”) yerinizdən yerlərinizdən
onların (“their”) yerindən or yerlərindən yerlərindən
genitive
singular plural
mənim (“my”) yerimin yerlərimin
sənin (“your”) yerinin yerlərinin
onun (“his/her/its”) yerinin yerlərinin
bizim (“our”) yerimizin yerlərimizin
sizin (“your”) yerinizin yerlərinizin
onların (“their”) yerinin or yerlərinin yerlərinin

Derived terms
  • yerli (“local”)
    • yerli hal (“locative”)
    • yerlibazlıq (“unjustly favoring of one's fellow countrypeople”)
  • yersiz (“out of place”)

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*jẹr”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Blagar

Noun

yer

  1. water

References
  • Paideuma, volume 52 (2006), page 152

Breton

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈjeːʁ/

Noun

yer f pl

  1. Plural form of yar.

Cornish

Noun

yer f pl

  1. plural of yar (“chicken, hen”)

Crimean Tatar

Noun

yer

  1. earth.
  2. place, location.

Declension
Declension of yer
nominative yer
genitive yerniñ
dative yerge
accusative yerni
locative yerde
ablative yerden

References
  • Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎, Simferopol: Dolya, →ISBN

Mauritian Creole

Etymology

From French hier.

Adverb

yer

  1. yesterday

Derived terms
  1. avantyer

Meroitic

Etymology

Unknown; one suggestion derives it from Coptic ⲉⲓⲟⲟⲣ (eioor, “the Nile”).

Noun

yer

  1. The meaning of this term is uncertain. Possibilities include:
    water

See also

References
  • Meeks, Dimitri (1973) Liste des mots méroïtiques ayant une signification connue au supposée, Meroitic Newsletter / Bulletin d'informations méroïtiques № 13, pages 3–20

Novial

Adverb

yer

  1. yesterday

Scots

Pronoun

yer

  1. your

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): /jeɾ/

Etymology 1

From Old Turkic 𐰘𐰼‎ (yer), 𐰘𐰃𐰼‎ (yir), from Proto-Turkic.

Noun

yer (definite accusative yeri, plural yerler)

  1. place, location
  2. the ground, the earth
Declension
Inflection
Nominative yer
Definite accusative yeri
Singular Plural
Nominative yer yerler
Definite accusative yeri yerleri
Dative yere yerlere
Locative yerde yerlerde
Ablative yerden yerlerden
Genitive yerin yerlerin
Possessive forms
Singular Plural
1st singular yerim yerlerim
2nd singular yerin yerlerin
3rd singular yeri yerleri
1st plural yerimiz yerlerimiz
2nd plural yeriniz yerleriniz
3rd plural yerleri yerleri
Predicative forms
Singular Plural
1st singular yerim yerlerim
2nd singular yersin yerlersin
3rd singular yer
yerdir		 yerler
yerlerdir
1st plural yeriz yerleriz
2nd plural yersiniz yerlersiniz
3rd plural yerler yerlerdir
Derived terms

See also

Etymology 2

Verb

yer

  1. third-person singular present simple indicative positive degree of yemek
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.