wieść

Polish

From Proto-Slavic *vestì (stem *ved-), from Proto-Balto-Slavic *wedtei, from Proto-Indo-European *wedʰ-. Baltic cognates include Lithuanian vèsti (“to lead”), Latvian vest (“to lead”), Old Prussian west, weddē, Lithuanian vẽdė, Latvian dial. vede. Further Indo-European cognates include Sanskrit वधू (vadhū, “bride, young wife”), Avestan 𐬬𐬀𐬜𐬎‎ (vaδu), Old Irish fedid (“to go, bring”), Avestan 𐬬𐬁𐬜𐬀𐬌𐬌𐬈𐬌𐬙𐬌‎ (vāδaiieiti), possibly Albanian vjedh.

wieść impf (determinate, perfective przywieść, indeterminate wodzić)

Conjugation of wieść impf

		singular			plural
	person	m	f	n	m pers	m anim or m inan or f or n
infinitive		wieść
present tense	1st	wiodę			wiedziemy
	2nd	wiedziesz			wiedziecie
	3rd	wiedzie			wiodą
past tense	1st	wiódłem	wiodłam		wiedliśmy	wiodłyśmy
	2nd	wiódłeś	wiodłaś		wiedliście	wiodłyście
	3rd	wiódł	wiodła	wiodło	wiedli	wiodły
future tense	1st	będę wiódł¹	będę wiodła¹		będziemy wiedli¹	będziemy wiodły¹
	2nd	będziesz wiódł¹	będziesz wiodła¹		będziecie wiedli¹	będziecie wiodły¹
	3rd	będzie wiódł¹	będzie wiodła¹	będzie wiodło¹	będą wiedli¹	będą wiodły¹
conditional	1st	wiódłbym	wiodłabym		wiedlibyśmy	wiodłybyśmy
	2nd	wiódłbyś	wiodłabyś		wiedlibyście	wiodłybyście
	3rd	wiódłby	wiodłaby	wiodłoby	wiedliby	wiodłyby
imperative	1st	—			wiedźmy
	2nd	wiedź			wiedźcie
	3rd	niech wiedzie			niech wiodą
active adjectival participle		wiodący	wiodąca	wiodące	wiodący	wiodące
passive adjectival participle		wiedziony	wiedziona	wiedzione	wiedzeni	wiedzione
contemporary adverbial participle		wiodąc
impersonal past		wiedziono
verbal noun		wiedzenie
¹ or: będę wieść, będziesz wieść etc.

verbs derived from wieść

(nouns) dowód m, dowódca m, obwód m, powód m, przewodnik m, przewód m, rozwodnik m, rozwód m, uwodziciel m, wywód m, zawód m, zwód m
(adjectives) dowodowy, przewodni, rozwodowy, zawodny, zwodniczy

wieść f

declension of wieść