dowodzić

Polish

Pronunciation
  • IPA(key): /dɔˈvɔ.d͡ʑit͡ɕ/
  • Audio(file)

Verb

dowodzić impf (perfective dowieść)

  1. (imperfective only) to command, to lead, to direct with authority
  2. to prove

Conjugation
Conjugation of dowodzić impf
    singular plural
person m f n m pers m anim or m inan or f or n
infinitive dowodzić
present tense 1st dowodzę dowodzimy
2nd dowodzisz dowodzicie
3rd dowodzi dowodzą
past tense 1st dowodziłem dowodziłam dowodziliśmy dowodziłyśmy
2nd dowodziłeś dowodziłaś dowodziliście dowodziłyście
3rd dowodził dowodziła dowodziło dowodzili dowodziły
future tense 1st będę dowodził1 będę dowodziła1 będziemy dowodzili1 będziemy dowodziły1
2nd będziesz dowodził1 będziesz dowodziła1 będziecie dowodzili1 będziecie dowodziły1
3rd będzie dowodził1 będzie dowodziła1 będzie dowodziło1 będą dowodzili1 będą dowodziły1
conditional 1st dowodziłbym dowodziłabym dowodzilibyśmy dowodziłybyśmy
2nd dowodziłbyś dowodziłabyś dowodzilibyście dowodziłybyście
3rd dowodziłby dowodziłaby dowodziłoby dowodziliby dowodziłyby
imperative 1st — dowódźmy
2nd dowódź dowódźcie
3rd niech dowodzi niech dowodzą
active adjectival participle dowodzący dowodząca dowodzące dowodzący dowodzące
passive adjectival participle dowodzony dowodzona dowodzone dowodzeni dowodzone
contemporary adverbial participle dowodząc
impersonal past dowodzono
verbal noun dowodzenie
1 or: będę dowodzić, będziesz dowodzić etc.

Further reading
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.