skella

Icelandic

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈscɛtla/
    Rhymes: -ɛtla

Etymology 1

Noun

skella f (genitive singular skellu, nominative plural skellur)

  1. a spot, a patch
Declension
declension of skella
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative skella skellan skellur skellurnar
accusative skellu skelluna skellur skellurnar
dative skellu skellunni skellum skellunum
genitive skellu skellunnar skella/skellna skellanna/skellnanna

Etymology 2

From Old Norse skella.

Verb

skella (strong verb, third-person singular past indicative skall, third-person plural past indicative skullu, supine skollið)

  1. to crash, bang
    Hausinn skall í gólfið.
    The head banged the floor.

Conjugation
skella — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skella
supine
(sagnbót)		 skollið
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skellandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skell við skellum present
(nútíð)		 ég skelli við skellum
þú skellur þið skellið þú skellir þið skellið
hann, hún, það skellur þeir, þær, þau skella hann, hún, það skelli þeir, þær, þau skelli
past
(þátíð)		 ég skall við skullum past
(þátíð)		 ég skylli við skyllum
þú skallst þið skulluð þú skyllir þið skylluð
hann, hún, það skall þeir, þær, þau skullu hann, hún, það skylli þeir, þær, þau skyllu
imperative
(boðháttur)		 skell (þú) skellið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skelltu skelliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skollinn — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skollinn skollin skollið skollnir skollnar skollin
accusative
(þolfall)		 skollinn skollna skollið skollna skollnar skollin
dative
(þágufall)		 skollnum skollinni skollnu skollnum skollnum skollnum
genitive
(eignarfall)		 skollins skollinnar skollins skollinna skollinna skollinna
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 skollni skollna skollna skollnu skollnu skollnu
accusative
(þolfall)		 skollna skollnu skollna skollnu skollnu skollnu
dative
(þágufall)		 skollna skollnu skollna skollnu skollnu skollnu
genitive
(eignarfall)		 skollna skollnu skollna skollnu skollnu skollnu
Derived terms
Derived terms

Etymology 3

From Old Norse skella, causative of the strong verb skella (whence Icelandic skella (2)).

Verb

skella (weak verb, third-person singular past indicative skellti, supine skellt)

  1. (transitive, with dative) to slam, slap
    Ekki skella hurðinni!
    Don't slam the door!
    Hann skellti bókinni á borðið.
    He slapped the book down on the table.
Conjugation
skella — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skella
supine
(sagnbót)		 skellt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skellandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skelli við skellum present
(nútíð)		 ég skelli við skellum
þú skellir þið skellið þú skellir þið skellið
hann, hún, það skellir þeir, þær, þau skella hann, hún, það skelli þeir, þær, þau skelli
past
(þátíð)		 ég skellti við skelltum past
(þátíð)		 ég skellti við skelltum
þú skelltir þið skelltuð þú skelltir þið skelltuð
hann, hún, það skellti þeir, þær, þau skelltu hann, hún, það skellti þeir, þær, þau skelltu
imperative
(boðháttur)		 skell (þú) skellið (þið)
Forms with appended personal pronoun
skelltu skelliði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
skellast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að skellast
supine
(sagnbót)		 skellst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 skellandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég skellist við skellumst present
(nútíð)		 ég skellist við skellumst
þú skellist þið skellist þú skellist þið skellist
hann, hún, það skellist þeir, þær, þau skellast hann, hún, það skellist þeir, þær, þau skellist
past
(þátíð)		 ég skelltist við skelltumst past
(þátíð)		 ég skelltist við skelltumst
þú skelltist þið skelltust þú skelltist þið skelltust
hann, hún, það skelltist þeir, þær, þau skelltust hann, hún, það skelltist þeir, þær, þau skelltust
imperative
(boðháttur)		 skellst (þú) skellist (þið)
Forms with appended personal pronoun
skellstu skellisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
Derived terms
Derived terms
  • skella skuldinni á (to put the blame on somebody)
  • skella upp úr (to burst out laughing, to guffaw)
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.