pína

See also: pina, Pina, piña, and Piña

Faroese

Etymology

From Old Norse pína, from Latin poena, from Ancient Greek ποινή (poinḗ, “penalty, fine, blood money”).

Pronunciation
  • IPA(key): [ˈpʰʊiːjna]

Noun

pína f (genitive singular pínu, plural pínur)

  1. pain

Declension
Declension of pína
f1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative pína pínan pínur pínurnar
accusative pínu pínuna pínur pínurnar
dative pínu pínuni pínum pínunum
genitive pínu pínunnar pína pínanna

Verb

pína (third person singular past indicative píndi, third person plural past indicative píndu, supine pínt)

  1. to hurt, to torture

Conjugation
   Conjugation of pína
v-1
infinitive pína
present participle pínandi
past participle a7 píndur
supine pínt
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present píni pínir pínir pína
past píndi píndi píndi píndu
imperative – tú – tit
present — pín! — pínið!

Verb

pína (third person singular past indicative pínaði, third person plural past indicative pínaðu, supine pínað)

  1. to swear

Conjugation
   Conjugation of pína
v-30
infinitive pína
present participle pínandi
past participle a6 pínaður
supine pínað
number singular plural
person first second third all
indicative eg tú hann/hon/tað vit, tit, teir/tær/tey, tygum
present píni pínar pínar pína
past pínaði pínaði pínaði pínaðu
imperative – tú – tit
present — pína! — pínið!

Icelandic

Etymology

From Old Norse pína.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈpʰiːna/
    Rhymes: -iːna

Noun

pína f (genitive singular pínu, nominative plural pínur)

  1. pain, torment
  2. a tiny amount

Declension
declension of pína
f-w1 singular plural
indefinite definite indefinite definite
nominative pína pínan pínur pínurnar
accusative pínu pínuna pínur pínurnar
dative pínu pínunni pínum pínunum
genitive pínu pínunnar pína pínanna

Synonyms

Verb

pína (weak verb, third-person singular past indicative píndi, supine pínt)

  1. to torture, to torment

Conjugation
pína — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að pína
supine
(sagnbót)		 pínt
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 pínandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég píni við pínum present
(nútíð)		 ég píni við pínum
þú pínir þið pínið þú pínir þið pínið
hann, hún, það pínir þeir, þær, þau pína hann, hún, það píni þeir, þær, þau píni
past
(þátíð)		 ég píndi við píndum past
(þátíð)		 ég píndi við píndum
þú píndir þið pínduð þú píndir þið pínduð
hann, hún, það píndi þeir, þær, þau píndu hann, hún, það píndi þeir, þær, þau píndu
imperative
(boðháttur)		 pín (þú) pínið (þið)
Forms with appended personal pronoun
píndu píniði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
pínast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að pínast
supine
(sagnbót)		 pínst
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 pínandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég pínist við pínumst present
(nútíð)		 ég pínist við pínumst
þú pínist þið pínist þú pínist þið pínist
hann, hún, það pínist þeir, þær, þau pínast hann, hún, það pínist þeir, þær, þau pínist
past
(þátíð)		 ég píndist við píndumst past
(þátíð)		 ég píndist við píndumst
þú píndist þið píndust þú píndist þið píndust
hann, hún, það píndist þeir, þær, þau píndust hann, hún, það píndist þeir, þær, þau píndust
imperative
(boðháttur)		 pínst (þú) pínist (þið)
Forms with appended personal pronoun
pínstu pínisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
píndur — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 píndur pínd pínt píndir píndar pínd
accusative
(þolfall)		 píndan pínda pínt pínda píndar pínd
dative
(þágufall)		 píndum píndri píndu píndum píndum píndum
genitive
(eignarfall)		 pínds píndrar pínds píndra píndra píndra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 píndi pínda pínda píndu píndu píndu
accusative
(þolfall)		 pínda píndu pínda píndu píndu píndu
dative
(þágufall)		 pínda píndu pínda píndu píndu píndu
genitive
(eignarfall)		 pínda píndu pínda píndu píndu píndu

Synonyms

Old Norse

Etymology

From Latin poena, compare German Pein (“pain”).

Noun

pína f (genitive pínu, plural pínur)

  1. fine

Verb

pína (singular past indicative pínda, plural past indicative píndu, past participle píndr)

  1. to torment

Conjugation

This verb needs an inflection-table template.

Descendants
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.