pian
English
Etymology
Borrowed from Portuguese piã, or Spanish pian, from the native name in South America.
Noun
pian (uncountable)
Part or all of this entry has been imported from the 1913 edition of Webster’s Dictionary, which is now free of copyright and hence in the public domain. The imported definitions may be significantly out of date, and any more recent senses may be completely missing.
(See the entry for pian in Webster’s Revised Unabridged Dictionary, G. & C. Merriam, 1913.)
Esperanto
Irish
Etymology
From Middle Irish pían, from Old Irish pén, from Medieval Latin pēna, from Latin poena (“punishment, pain”), from Ancient Greek ποινή (poinḗ, “penalty”).
Pronunciation
- IPA(key): /pʲiənˠ/
Noun
pian f (genitive singular péine, nominative plural pianta or pianacha or piana)
- pain
- pain of suspense
- punishment, penalty
Declension
Second declension
Bare forms
|
Forms with the definite article
|
- Alternative declension 1
Second declension
Bare forms
|
Forms with the definite article
|
- Alternative declension 2
Derived terms
- cuid péine (“penal ration of food; little or nothing”)
- pianach (“painful; full of aches and pains”)
- pianadóir m (“tormentor, punisher”)
- pianaí (“painfulness”)
- pianbhreith f (“sentence”)
- pianchíos m (“penal rent”)
- pianmhaolaí m (“anodyne”)
- pianmhar, piantach, piantúil (“painful”)
- pianmhúchach (“pain-killing, analgesic”)
- pianmhúchán m (“pain-killer”)
- pianpháis f (“anguish; agony of suspense”)
- pianseirbhí m (“convict”)
- pianseirbhís f (“penal servitude”)
- pianúil (“punitive, penal; painful”)
Verb
pian (present analytic pianann, future analytic pianfaidh, verbal noun pianadh, past participle pianta)
Conjugation
singular | plural | relative | autonomous | ||||||
---|---|---|---|---|---|---|---|---|---|
first | second | third | first | second | third | ||||
indicative | present | pianaim | pianann tú; pianair† |
pianann sé, sí | pianaimid | pianann sibh | pianann siad; pianaid† |
a phianann; a phianas / a bpianann*; a bpianas* |
piantar |
past | phian mé; phianas | phian tú; phianais | phian sé, sí | phianamar; phian muid | phian sibh; phianabhair | phian siad; phianadar | a phian / ar phian* |
pianadh | |
past habitual | phianainn | phiantá | phianadh sé, sí | phianaimis; phianadh muid | phianadh sibh | phianaidís; phianadh siad | a phianadh / ar phianadh* |
phiantaí | |
future | pianfaidh mé; pianfad |
pianfaidh tú; pianfair† |
pianfaidh sé, sí | pianfaimid; pianfaidh muid |
pianfaidh sibh | pianfaidh siad; pianfaid† |
a phianfaidh; a phianfas / a bpianfaidh*; a bpianfas* |
pianfar | |
conditional | phianfainn / bpianfainn‡‡ | phianfá / bpianfᇇ | phianfadh sé, sí / bpianfadh sé, s퇇 | phianfaimis; phianfadh muid / bpianfaimis‡‡; bpianfadh muid‡‡ | phianfadh sibh / bpianfadh sibh‡‡ | phianfaidís; phianfadh siad / bpianfaidís‡‡; bpianfadh siad‡‡ | a phianfadh / ar phianfadh* |
phianfaí / bpianfa퇇 | |
subjunctive | present | go bpiana mé; go bpianad† |
go bpiana tú; go bpianair† |
go bpiana sé, sí | go bpianaimid; go bpiana muid |
go bpiana sibh | go bpiana siad; go bpianaid† |
— | go bpiantar |
past | dá bpianainn | dá bpiantá | dá bpianadh sé, sí | dá bpianaimis; dá bpianadh muid |
dá bpianadh sibh | dá bpianaidís; dá bpianadh siad |
— | dá bpiantaí | |
imperative | pianaim | pian | pianadh sé, sí | pianaimis | pianaigí; pianaidh† |
pianaidís | — | piantar | |
verbal noun | pianadh | ||||||||
past participle | pianta |
* Indirect relative
† Archaic or dialect form
‡‡ Dependent form used with particles that trigger eclipsis
Alternative forms
- pianaigh
Mutation
Irish mutation | ||
---|---|---|
Radical | Lenition | Eclipsis |
pian | phian | bpian |
Note: Some of these forms may be hypothetical. Not every possible mutated form of every word actually occurs. |
References
- "pian" in Foclóir Gaeilge-Béarla, An Gúm, 1977, by Niall Ó Dónaill.
- “pían” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.
Mandarin
Romanization
pian
Usage notes
- English transcriptions of Mandarin speech often fail to distinguish between the critical tonal differences employed in the Mandarin language, using words such as this one without the appropriate indication of tone.
Manx
Etymology
From Middle Irish pían, from Old Irish pén, from Medieval Latin pēna, from Latin poena (“punishment, pain”), from Ancient Greek ποινή (poinḗ, “penalty”).
Derived terms
Romanian
Scottish Gaelic
Etymology
From Middle Irish pían, from Old Irish pén, from Medieval Latin pēna, from Latin poena (“punishment, pain”), from Ancient Greek ποινή (poinḗ, “penalty”).
Synonyms
- piantaich
Derived terms
- pianadair
References
- Faclair Gàidhlig Dwelly Air Loidhne, Dwelly, Edward (1911), Faclair Gàidhlig gu Beurla le Dealbhan/The Illustrated [Scottish] Gaelic-English Dictionary (10th ed.), Edinburgh: Birlinn Limited, →ISBN
- “pían” in Dictionary of the Irish Language, Royal Irish Academy, 1913–76.