oyun

See also: oýun

Azerbaijani
Other scripts
Cyrillic ојун
Roman oyun
Perso-Arabic اویون‎

Etymology

Ultimately a derivation from Proto-Turkic *oy- (“to play, jump”)[1], whence also oynamaq (“to play, dance”).

Pronunciation
  • IPA(key): [oˈjun]

Noun

oyun (definite accusative oyunu, plural oyunlar)

  1. game, play
    kompyüter oyunlari ― computer games
    oyun qaydaları ― game rules
    Mən qaydasını bilmədiyim bir oyunda iştirak etmərəm.
    I won't partake in a game whose rules I don't know.
  2. (drama) acting performance
  3. dance
    Synonym: rəqs
  4. trouble, misadventure, jam (usually caused by someone)
    Başına oyun açaram!
    I will cause you trouble/I will get you into trouble! (used as a threat)
    (literally, “I will open a play to your head”)
    Başına elə oyun gətirərəm!
    I will cause you so much trouble/I will get you in such trouble! (used as a threat)
    (literally, “I will bring such a play to your head”)
    Orada başıma çox oyun gəlib.
    I have encountered a lot of trouble there.
    (literally, “A lot of play came to my head there”)

Derived terms
  • oyunçu (“player”)
  • Olimpiya oyunları (“Olympic games”)

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*oj-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill

Turkish

Pronunciation
  • IPA(key): [oˈjun]
  • Hyphenation: o‧yun

Etymology 1

Noun

oyun

  1. genitive singular of oy
  2. second-person singular possessive of oy

Etymology 2

Verb

oyun

  1. second-person plural imperative of oymak

Etymology 3

From Ottoman Turkish اویون‎ (oyun, “game, play, drama”), derived from Proto-Turkic *oj- (“to play, jump”).[1] Compare Dolgan and Yakut ой (oy, “to jump”).

Cognate with Old Turkic [script needed] (oyun, “play, entertainment”), Azerbaijani oyun (“game”), Bashkir уйын (uyïn, “game”), Chuvash вӑйӑ (văjă, “game”), Kazakh, Khakas ойын (oyın, “game”), Kyrgyz, Tuvan оюн (oyun, “game”), Turkmen oýun (“game, play”), Uyghur ئويۇن‎ (oyun, “game”), Uzbek oʻyin (“play”), Yakut оонньуу (oonńuu, “game”).

Noun

oyun (definite accusative oyunu, plural oyunlar)

  1. game, amusement, entertainment
  2. play, drama; a theatrical performance featuring actors
  3. piece, stage play, representation
  4. dance, folk dance
  5. deftness, stunt, dexterity, artfulness
  6. prank, trick, ruse, intrigue, fiddle
  7. gambling
  8. (wrestling) various finishing moves done surprisingly
Declension
Inflection
Nominative oyun
Definite accusative oyunu
Singular Plural
Nominative oyun oyunlar
Definite accusative oyunu oyunları
Dative oyuna oyunlara
Locative oyunda oyunlarda
Ablative oyundan oyunlardan
Genitive oyunun oyunların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular oyunum oyunlarım
2nd singular oyunun oyunların
3rd singular oyunu oyunları
1st plural oyunumuz oyunlarımız
2nd plural oyununuz oyunlarınız
3rd plural oyunları oyunları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular oyunum oyunlarım
2nd singular oyunsun oyunlarsın
3rd singular oyun
oyundur		 oyunlar
oyunlardır
1st plural oyunuz oyunlarız
2nd plural oyunsunuz oyunlarsınız
3rd plural oyunlar oyunlardır
Derived terms
Descendants

References
  1. Starostin, Sergei; Dybo, Anna; Mudrak, Oleg (2003), “*oj-”, in Etymological dictionary of the Altaic languages (Handbuch der Orientalistik; VIII.8), Leiden, New York, Köln: E.J. Brill
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.