mauka

See also: maukā

English

Etymology 1

Borrowed from Hawaiian mauka (“landward, shoreward (from the sea), towards the inland”).

Adverb

mauka (not comparable)

  1. (Hawaii) inland, towards the mountains.

See also

Etymology 2

From Aymara mauka (“mauka, Mirabilis expansa”).

Noun

mauka (plural maukas)

  1. The flowering Andean root vegetable Mirabilis expansa, which was important to the Incas and which survives in cold, windy places several thousand meters above sea level.
  2. One of the edible tuberous roots this plant produces.
Synonyms

Anagrams

Icelandic

Etymology

From mauk (“mash, purée”).

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈmøyːka/
  • Rhymes: -øyːka

Verb

mauka (weak verb, third-person singular past indicative maukaði, supine maukað)

  1. to mash, purée

Conjugation
mauka — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að mauka
supine
(sagnbót)		 maukað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 maukandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég mauka við maukum present
(nútíð)		 ég mauki við maukum
þú maukar þið maukið þú maukir þið maukið
hann, hún, það maukar þeir, þær, þau mauka hann, hún, það mauki þeir, þær, þau mauki
past
(þátíð)		 ég maukaði við maukuðum past
(þátíð)		 ég maukaði við maukuðum
þú maukaðir þið maukuðuð þú maukaðir þið maukuðuð
hann, hún, það maukaði þeir, þær, þau maukuðu hann, hún, það maukaði þeir, þær, þau maukuðu
imperative
(boðháttur)		 mauka (þú) maukið (þið)
Forms with appended personal pronoun
maukaðu maukiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
maukast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að maukast
supine
(sagnbót)		 maukast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 maukandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég maukast við maukumst present
(nútíð)		 ég maukist við maukumst
þú maukast þið maukist þú maukist þið maukist
hann, hún, það maukast þeir, þær, þau maukast hann, hún, það maukist þeir, þær, þau maukist
past
(þátíð)		 ég maukaðist við maukuðumst past
(þátíð)		 ég maukaðist við maukuðumst
þú maukaðist þið maukuðust þú maukaðist þið maukuðust
hann, hún, það maukaðist þeir, þær, þau maukuðust hann, hún, það maukaðist þeir, þær, þau maukuðust
imperative
(boðháttur)		 maukast (þú) maukist (þið)
Forms with appended personal pronoun
maukastu maukisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
maukaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 maukaður maukuð maukað maukaðir maukaðar maukuð
accusative
(þolfall)		 maukaðan maukaða maukað maukaða maukaðar maukuð
dative
(þágufall)		 maukuðum maukaðri maukuðu maukuðum maukuðum maukuðum
genitive
(eignarfall)		 maukaðs maukaðrar maukaðs maukaðra maukaðra maukaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 maukaði maukaða maukaða maukuðu maukuðu maukuðu
accusative
(þolfall)		 maukaða maukuðu maukaða maukuðu maukuðu maukuðu
dative
(þágufall)		 maukaða maukuðu maukaða maukuðu maukuðu maukuðu
genitive
(eignarfall)		 maukaða maukuðu maukaða maukuðu maukuðu maukuðu

Latvian

Etymology

Maybe related to maukt.

Pronunciation
(file)

Noun

mauka f (4th declension)

  1. (colloquial, derogatory, vulgar) indecent, dissolute woman; prostitute, whore
    mauku māja ― bordello (lit. whorehouse)
    nosaukt par mauku ― to call (someone) a prostitute, a whore
    pieķert vīrieti pie maukas ― to nab a man at a prostitute('s house)

Declension
Declension of mauka (4th declension)
singular (vienskaitlis) plural (daudzskaitlis)
nominative (nominatīvs) mauka maukas
accusative (akuzatīvs) mauku maukas
genitive (ģenitīvs) maukas mauku
dative (datīvs) maukai maukām
instrumental (instrumentālis) mauku maukām
locative (lokatīvs) maukā maukās
vocative (vokatīvs) mauka maukas

Synonyms
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.