köpek

See also: kopek and köpək

Crimean Tatar

Etymology

From Proto-Turkic *köpek.

Noun

köpek

  1. (zoology) dog

Declension
Declension of köpek
nominative köpek
genitive köpekniñ
dative köpekke
accusative köpekni
locative köpekte
ablative köpekten

Synonyms

References
  • Mirjejev, V. A.; Usejinov, S. M. (2002) Ukrajinsʹko-krymsʹkotatarsʹkyj slovnyk [Ukrainian – Crimean Tatar Dictionary]‎, Simferopol: Dolya, →ISBN

Turkish
köpek

Etymology

From Proto-Turkic *köpek. Either from Old Turkic köp (in the sense of "a herd of many dogs"),[1] or from kelebek "butterfly".[2] Shor xopax (khopakh, "butterfly") reflects the only exact semantical match.[3]

Pronunciation
  • IPA(key): [cøˈpec]
  • Hyphenation: kö‧pek

Noun

köpek (definite accusative köpeği, plural köpekler)

  1. dog
  2. (derogatory) scoundrel, detestable person

Declension
Inflection
Nominative köpek
Definite accusative köpeği
Singular Plural
Nominative köpek köpekler
Definite accusative köpeği köpekleri
Dative köpeğe köpeklere
Locative köpekte köpeklerde
Ablative köpekten köpeklerden
Genitive köpeğin köpeklerin

Synonyms

Derived terms

References
  1. Nisanyan Dictionary
  2. ToB - Proto-Turkic: *köpek
  3. ToB - Proto-Turkic: *kepelek

Further reading
  • köpek in Turkish dictionaries at Türk Dil Kurumu

Turkmen

Etymology

From Proto-Turkic *köpek.

Noun

köpek (definite accusative köpegi, plural köpekler)

  1. male dog, hound

Declension
    declension of köpek
singular plural
nominative köpek köpekler
accusative köpegi köpekleri
genitive köpegiň köpekleriň
dative köpege köpeklere
locative köpekde köpeklerde
ablative köpekden köpeklerden
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.