düşman

Azerbaijani

Other scripts
Cyrillic дүшман
Roman düşman
Perso-Arabic دوشمان

Alternative forms

Etymology

Borrowed from Persian دشمن (došman).

Noun

düşman (definite accusative düşmanı, plural düşmanlar)

  1. enemy
  2. (military) enemy

Declension


Turkish

Etymology

From Ottoman Turkish دشمن (düşmen), from Persian دشمن (došman).

Pronunciation

  • IPA(key): [dyʃ.ˈmɑn]
  • Hyphenation: düş‧man

Adjective

düşman (comparative daha düşman, superlative en düşman)

  1. enemy

Noun

düşman (definite accusative düşmanı, plural düşmanlar)

  1. enemy
  2. (military) enemy

Declension

Inflection
Nominative düşman
Definite accusative düşmanı
Singular Plural
Nominative düşman düşmanlar
Definite accusative düşmanı düşmanları
Dative düşmana düşmanlara
Locative düşmanda düşmanlarda
Ablative düşmandan düşmanlardan
Genitive düşmanın düşmanların
Possessive forms
Singular Plural
1st singular düşmanım düşmanlarım
2nd singular düşmanın düşmanların
3rd singular düşmanı düşmanları
1st plural düşmanımız düşmanlarımız
2nd plural düşmanınız düşmanlarınız
3rd plural düşmanları düşmanları
Predicative forms
Singular Plural
1st singular düşmanım düşmanlarım
2nd singular düşmansın düşmanlarsın
3rd singular düşman
düşmandır
düşmanlar
düşmanlardır
1st plural düşmanız düşmanlarız
2nd plural düşmansınız düşmanlarsınız
3rd plural düşmanlar düşmanlardır

Antonyms

This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.