dissa

Icelandic

Etymology

From English diss.

Pronunciation
  • IPA(key): /ˈtɪsːa/
  • Rhymes: -ɪsːa

Verb

dissa (weak verb, third-person singular past indicative dissaði, supine dissað)

  1. (slang) to mess with, diss
    Ekki dissa mig fokking fíflið þitt!
    Don't diss me you fucking idiot!

Conjugation
dissa — active voice (germynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að dissa
supine
(sagnbót)		 dissað
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 dissandi
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég dissa við dissum present
(nútíð)		 ég dissi við dissum
þú dissar þið dissið þú dissir þið dissið
hann, hún, það dissar þeir, þær, þau dissa hann, hún, það dissi þeir, þær, þau dissi
past
(þátíð)		 ég dissaði við dissuðum past
(þátíð)		 ég dissaði við dissuðum
þú dissaðir þið dissuðuð þú dissaðir þið dissuðuð
hann, hún, það dissaði þeir, þær, þau dissuðu hann, hún, það dissaði þeir, þær, þau dissuðu
imperative
(boðháttur)		 dissa (þú) dissið (þið)
Forms with appended personal pronoun
dissaðu dissiði *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dissast — mediopassive voice (miðmynd)
infinitive
(nafnháttur)		 að dissast
supine
(sagnbót)		 dissast
present participle
(lýsingarháttur nútíðar)		 dissandist **
** the mediopassive present participle is extremely rare and normally not used; it is never used attributively or predicatively, only for explicatory subclauses
indicative
(framsöguháttur)		 subjunctive
(viðtengingarháttur)
present
(nútíð)		 ég dissast við dissumst present
(nútíð)		 ég dissist við dissumst
þú dissast þið dissist þú dissist þið dissist
hann, hún, það dissast þeir, þær, þau dissast hann, hún, það dissist þeir, þær, þau dissist
past
(þátíð)		 ég dissaðist við dissuðumst past
(þátíð)		 ég dissaðist við dissuðumst
þú dissaðist þið dissuðust þú dissaðist þið dissuðust
hann, hún, það dissaðist þeir, þær, þau dissuðust hann, hún, það dissaðist þeir, þær, þau dissuðust
imperative
(boðháttur)		 dissast (þú) dissist (þið)
Forms with appended personal pronoun
dissastu dissisti *
* Spoken form, usually not written; in writing, the unappended plural form (optionally followed by the full pronoun) is preferred.
dissaður — past participle (lýsingarháttur þátíðar)
strong declension
(sterk beyging)		 singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 dissaður dissuð dissað dissaðir dissaðar dissuð
accusative
(þolfall)		 dissaðan dissaða dissað dissaða dissaðar dissuð
dative
(þágufall)		 dissuðum dissaðri dissuðu dissuðum dissuðum dissuðum
genitive
(eignarfall)		 dissaðs dissaðrar dissaðs dissaðra dissaðra dissaðra
weak declension
(veik beyging) 		singular (eintala) plural (fleirtala)
masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)		 masculine
(karlkyn)		 feminine
(kvenkyn)		 neuter
(hvorugkyn)
nominative
(nefnifall)		 dissaði dissaða dissaða dissuðu dissuðu dissuðu
accusative
(þolfall)		 dissaða dissuðu dissaða dissuðu dissuðu dissuðu
dative
(þágufall)		 dissaða dissuðu dissaða dissuðu dissuðu dissuðu
genitive
(eignarfall)		 dissaða dissuðu dissaða dissuðu dissuðu dissuðu

Synonyms

Swedish

Verb

dissa (present dissar, preterite dissade, supine dissat, imperative dissa)

  1. (slang) to dis; to show disrespect for; not to appreciate

Conjugation
Conjugation of dissa (weak)
Active Passive
Infinitive dissa dissas
Present tense dissar dissas
Past tense dissade dissades
Supine dissat dissats
Imperative dissa —
Present participle dissande
Past participle dissad
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.