słońce

Anmerkung:

Wie alle Astronyme im Polnischen wird auch słońce im wissenschaftlichen Kontext großgeschrieben (Słońce).[1]

Worttrennung:

słoń·ce, Plural: słoń·ca

Aussprache:

IPA: [ˈswɔɲt͡sɛ], Plural: [ˈswɔɲt͡sa]

Hörbeispiele:  słońce ^(Info), Plural: —

Bedeutungen:

[1] kein Plural: Astronomie: Zentralgestirn unseres Sonnensystems; Sonne

[2] kein Plural: Licht, das von [1] ausgeht; Sonne, Sonnenlicht, Sonnenschein

[3] übertragen: eine geliebte Person; Sonne

Synonyme:

[3] kochanie, skarb

Gegenwörter:

[1] księżyc

[2] cień, deszcz, grad, śnieg

Verkleinerungsformen:

[1] słoneczko, słonko

Oberbegriffe:

[1] gwiazda, ciało niebieskie

Beispiele:

[1] „Pozew dziś trzeba wręczyć ustnie, […], / Nim zajdzie słońce.“[2]

Die Klageschrift muss man heute mündlich einreichen, […], / Bevor die Sonne untergeht.

[2] „śnieg olśniewał oczy w dzień przy słońcu,“[3]

der Schnee blendete die Augen am Tag bei Sonnenlicht,

[3] Jesteś jego słońcem.

Du bist seine Sonne.

Redewendungen:

[1] jasny jak słońce - sonnenklar

Sprichwörter:

[1] nie chwal dnia przed zachodem słońca

[1] nim słońce wzejdzie, rosa oczy wyje

Charakteristische Wortkombinationen:

[1] słońce razi, słońce świeci, słońce wschodzi (wzejdzie), słońce zachodzi (zajdzie)

Wortbildungen:

[1–4] słoneczny

[1] słonecznik, wschód słońca, zachód słońca

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Polnischer Wikipedia-Artikel „słońce“

[1, 2] PONS Polnisch-Deutsch, Stichwort: „słońce“

[1–3] Słownik Języka Polskiego – PWN: „słońce“

[1–3] Lidia Drabik, Elżbieta Sobol: Słownik poprawnej polszczyzny. 6. Auflage. Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 2009, ISBN 978-83-01-14203-2, Seite 720.

[1, 2] Słownik Języka Polskiego pod redakcją Witolda Doroszewskiego: „słońce“

[1, 2] Witold Doroszewski: Słownik języka polskiego. Band 1–11, Wydawnictwo Naukowe PWN, Warszawa 1997, ISBN 83-01-12321-4 (elektronischer Reprint; Erstdruck 1958–1969) „słońce“

[*] Słownik Ortograficzny – PWN: „słońce“

Quellen:

Ähnliche Wörter:

Słońce, słoń