kdo

kdo (Tschechisch)

Interrogativpronomen

Wortform
Nominativ kdo
Genitiv koho
Dativ komu
Akkusativ koho
Lokativ kom
Instrumental kým

Worttrennung:

kdo

Aussprache:

IPA: [ɡdɔ]
Hörbeispiele:  kdo (Info)
Reime:

Bedeutungen:

[1] fragt nach einer unbekannten Person: wer

Herkunft:

seit dem 14. Jahrhundert bezeugtes Erbwort aus dem urslawischen *kъto, das sich seinerseits auf das indogermanische *ko- „wer“ zurückführen lässt, wobei der Nominativ mit der Partikel *to erweitert worden ist; gemeinslawisches Wort, das etymologisch verwandt ist mit niedersorbisch chto  dsb, obersorbisch štó  hsb, polnisch kto  pl, slowakisch kto  sk, russisch кто (kto)  ru, ukrainisch хто (chto)  uk, weißrussisch хто (chto)  be und serbokroatisch тко (tko)  sh und ко (ko)  sh sowie ferner mit litauisch kas  lt, lettisch kas  lv, gotisch hvas  got, sanskritisch  (ka-)  sa und lateinisch qui  la[1][2]

Beispiele:

[1] Kdo je tam?
Wer ist dort?

Wortbildungen:

kdokoliv, kdopak, někdo, nikdo, kdože

Übersetzungen

Referenzen und weiterführende Informationen:

[1] Internetová jazyková příručka - Ústav pro jazyk český AV ČR: „kdo
[1] Bohuslav Havránek (Herausgeber): Slovník spisovného jazyka českého. Prag 1960–1971: „kdo
[1] Oldřich Hujer et al. (Herausgeber): Příruční slovník jazyka českého. Prag 1935–1957: „kdo
[1] centrum - slovník: „kdo
[1] Uni Leipzig: Wortschatz-Lexikonkdo

Quellen:

  1. Vasmer's Etymological Dictionary: „кто
  2. Wiesław Boryś: Słownik etymologiczny języka polskiego. 1. Auflage. Wydawnictwo Literackie, Kraków 2005, ISBN 83-08-03648-1, Seite 270
This article is issued from Wiktionary. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.