Zwaardkolibrie

Deze kolibrie is van staart tot snavelpunt 17 - 25 cm lang en weegt 12 - 15 g. Hij heeft een diepgevorkte, bijna zwarte staart en een groen verenkleed, het verenkleed is bij beide geslachten gelijk van kleur. Hij heeft de langste snavel van alle kolibries, de snavel is bijna net zo lang als zijn lijf. Door zijn lange snavel kan de zwaardkolibrie zich niet met zijn snavel wassen en moet hij zich zelf reinigen met een poot terwijl hij op één poot staat. Als de vogel op een tak zit houdt hij zijn snavel omhoog, waarschijnlijk omdat zijn nek en lichaam de last anders niet kunnen dragen.

De vogel voedt zich met nectar van plantensoorten uit de geslachten Brugmansia, Datura en de supersectie Tacsonia (van het subgenus Passiflora van het geslacht Passiflora), waarvan Passiflora tarminiana en Passiflora mixta bekende vertegenwoordigers zijn. Deze planten hebben diepe bloemkelken, waar de zwaardkolibrie met zijn lange snavel evolutionair aan is aangepast. Gewoonlijk hangen de bloemen omlaag, de vogel gaat er dan onderhangen en duwt zijn snavel omhoog in de bloem om de nectar eruit te zuigen. De zwaardkolibrie vliegt stelselmatig een vaste route af, langs verspreide bloemen waarvan hij zich de plaats herinnert. In de tussentijd laat hij de bloemen hun nectarvoorraad weer aanvullen. De vogel voedt zich ook met insecten, die hij in zijn vlucht vangt.

Het broedseizoen vangt vroeg in de lente aan. De vogels leggen een nest aan hoog in de boom, vaak tussen de wortels van een epifyt zoals een bromelia.

De zwaardkolibrie komt voor in vochtig bergbos, aan bosranden en in heuvelhellingen met struikgewas van Venezuela tot in het noorden van Bolivia in de Andes. Deze standvogel wordt zelden op grondniveau gezien, meestal houdt hij zich op in de midden- en bovenetages van het bos.