Zumwaltklasse

Zumwalt is vernoemd naar Elmo Russel Zumwalt Jr. Zumwalt (1920-2000) was een Amerikaanse marineofficier die van 1970 tot 1974 Chief of Naval Operations, 'baas' van de Amerikaanse marine, was. Admiraal Zumwalt streed als CNO voor gelijkheid en tegen racisme in de Amerikaanse marine. Ook werden onder zijn commando afstand gedaan van veel oude marineschepen en vervangen door nieuwe zoals de OH Perryklasse fregatten.[1]

USS Michael Monsoor heeft de naam van een onderofficier van de Navy SEALs gekregen: Michael Anthony Mansoor (1981-2006). Mansoor kwam om in Irak toen hij zich op een handgranaat wierp om zijn Amerikaanse en Iraakse collega's te beschermen. Hij ontving de hoogste Amerikaanse onderscheiding, de Medal of Honor.[1]

Lyndon B. Johnson is vernoemd naar de voormalige marineofficier en 36e president van de Verenigde Staten, Lyndon B. Johnson (1908 -1973). Johnson was tijdens de Tweede Wereldoorlog kort actief als reserveofficier bij de Amerikaanse marine.[1]

Door het beëindigen van de levensloop van de velen torpedobootjagers van de Arleigh Burkeklasse, had de Amerikaanse marine behoefte aan nieuwe torpedobootjagers. Ideaal was als deze torpedobootjagers ook gelijk de Ticonderogaklasse kruisers konden vervangen. Daarom werd er gewerkt aan een grote torpedobootjager, die naast een zware bewapening ook 'stealthy' moest zijn. Dit houdt in dat de signatuur van een schip zodanig wordt gereduceerd, dat het niet/minder goed zichtbaar is op de radar. Dit wordt mogelijk gemaakt door schuine en gebogen vlakken, waar radarstralen niet goed op reflecteren. Dit alles is handig voor een schip, omdat het dan het verrassingselement behoudt en afleidmiddelen, ook wel decoys genoemd, zoals antiradarsneeuw, dan beter werken. Tijdens de ontwerptijd oogde de Amerikaanse marine op een schip dat, naast de stealth, ook behoorlijk zwaar bewapend was. Bij amfibische operaties was gebleken dat deze haast onmogelijk waren zonder artillerie-steun. Toen namen de stokoude slagschepen van de Iowa-klasse, bewapend met 460 mm kanonnen, die taak op zich, maar die moesten vervangen worden en voor nieuwe slagschepen was geen potentie. De nieuwe scheepsklasse moest deze taak op zich kunnen nemen door bewapend te worden met twee kanonnen en meer dan 400 (!) raketten. De marine was enthousiast, maar later werd dit toch afgekeurd door het congres vanwege de kosten. Toen zat het project al echter in een gevorderde fase, en onder een andere naam werd het project voortgezet. In 1998 besloot het congres dat de Zumwaltklasse te duur was om de Arleigh Burkeklasse te vervangen, de schepen waren te zwaar bewapend en de bouw kostte te veel. Echter, omdat de klasse al in zo'n gevorderd stadium zat, werd besloten om toch een aantal torpedobootjagers te kopen.[1][2]

In 2001 kon begonnen worden met het doorontwikkelen van het ontwerp. Het aantal wapens werd drastisch verminderd en het schip werd meer stealthy gemaakt. Dit project ging hand in hand met het ontwerp van nieuwe kanonnen, op de Zumwaltklasse moesten alsnog twee 155 mm kanonnen komen te staan om amfibische operaties te steunen. In 2005 werd akkoord gegeven voor de bouw van twee torpedobootjagers. Toen in 2008 marineofficieren aan het Amerikaanse Congres duidelijk maakten dat de wereld was veranderd en men liever Arleigh Burkes wilden, haalden ze zich de woede van de congresleden op de hals. De marine had immers 13 jaar en 10 miljard dollar besteed aan dit project zonder dat er één stuk staal was gesneden. De rollen waren bij deze omgedraaid. Bath Iron Works startte op 11 februari 2008 met de bouw van de Zumwalt. Een jaar later ving de bouw van het tweede schip aan bij Ingalls. In 2011 werd begonnen aan het derde schip, wederom bij Bath Iron works.

De aandrijving van de Zumwaltklasse bestaat uit twee Rolls-Royce MT30 gasturbines. Samen met de Rolls-Royce RR4500 turbine generators geeft dit de schepen een vermogen van 78 Megawatt, een enorm vermogen. Hiermee kunnen de schepen een snelheid halen van 30 knopen. Door het enorm hoge machinevermogen verdenken sommige mensen dat de Zumwaltklasse de uitverkoren klasse is om de Amerikaanse railguns te testen.

De turbines werken niet foutloos; in juli 2018 was de turbine van Micheal Monsoor kapot gegaan, de machine van 20.000.000$ moest vervangen worden.[3]

De Zumwaltklasse is erg zwaar bewapend. Het schip beschikt over 80 raketcellen voor verticale lanceringen (VLS), waarmee Tomahawks en RIM-162 Evolved Sea Sparrow Missiles mee kunnen worden afgeschoten. Ook telt de klasse twee kanonnen met een diameter van 155 mm. Dit zijn de grootste kanonnen die momenteel op marineschepen zijn gevestigd. Verder heeft het schip beschikking over ASROC torpedo's (een raket die een torpedo lanceert), 30 mm MK Bushmasters en een helikopter.

Oorspronkelijk zou een Dual Band Radar (DBR) ontwikkeld worden voor de Zumwaltklasse. De DBR zou bestaan uit de Raytheon AN/SPY-3 Multi-Function Radar en S-Band luchtwaarschuwingsradar-functionaliteiten in één radarsysteem met zes vaste radarplaten. In 2010 werd dit -volgens deskundigen veelbelovende concept- gewijzigd en in het najaar van 2010 werd bekend dat het nieuwe radarsysteem "Air and Missile Defense Radar" (AMDR) zou gaan heten. Ook dit systeem wordt een combinatie van een S-band radar (luchtwaarschuwing, inclusief ballistische raketten) en een X-band radar (luchtwaarschuwing voor lage hoogtes/ net boven de horizon, volgen en aanwijzen van doelen).[1]

Er is, binnen en buiten de marine, veel kritiek geuit op de Zumwaltklasse. Het schip zal te duur zijn, niet binnen de marine passen en de vorm van de boeg zal niet handig zijn bij slecht weer. Dit laatste is onlangs weerlegd door de Amerikaanse marine.[4] Het eerste is, volgens het congres, waar. De Zumwaltklasse is opmerkelijk duur geworden. De ontwerpfase kostte meer dan 10 miljard dollar en het eerste schip van de klasse kostte 3,5 miljard dollar, wat meer dan twee keer zoveel is dan de vier De Zeven Provinciënklasse fregatten van de Koninklijke marine bijelkaar. Het tweede en het derde exemplaar kostte 2,5 miljard dollar.[1][2]

De schepen hebben nog niet geparticipeerd bij oefeningen, omdat ze nog met proefvaarten bezig zijn en het erg duur is om met deze schepen te varen.

• Visby-klasse, een stealth-korvet bij de Zweedse Marine.

• 
  USS Zumwalt van voren
• 
  USS Zumwalt met USS Independence (rechts) en USS Bunker Hill (links)
• 
  Computermodel van Zumwaltklasse