San Diego (Californië)

De eerste Europeaan die de regio bezocht was Juan Rodríguez Cabrillo in 1542, maar hij heeft daar nooit een nederzetting gesticht; uiteindelijk is San Diego gesticht door Spaanse kolonisten onder leiding van Gaspar de Portolá in 1769. In 1821 werd Mexico onafhankelijk van Spanje en San Diego werd hierbij deel van de Mexicaanse staat. Na een daling van 432 inwoners naar 150 tot 100 inwoners brak in 1846 de Mexicaans-Amerikaanse Oorlog uit en bezetten Amerikaanse troepen de stad na enkele schermutselingen met de Californio's, zoals de Slag bij San Pasqual. In het Verdrag van Cahuenga (1847) capituleerden de Californio's en bij de Vrede van Guadalupe Hidalgo (1848) werd het gebied rondom de Baai van San Diego aan de Verenigde Staten toegewezen. De oorspronkelijke ligging van de stad San Diego was aan de voet van de Presidio Hill, in het gebied waar nu het Old Town San Diego State Historic Park ligt. Die plaats was niet ideaal, want hij lag een aantal kilometer verwijderd van bevaarbaar water. In 1850 trachtte William Heath Davis een nieuwe gebied te ontwikkelen, direct aan de baai gelegen en genaamd New San Diego, verscheidene mijlen ten zuiden van de oorspronkelijke nederzetting. Maar ook na enkele tientallen jaren bestond het nog steeds maar uit een paar huizen, een pier en een legerdepot.

Rond 1860 pleitte Alonzo Horton ervoor de stad te verplaatsen naar het gebied aan de baai. Hij noemde dit New Town, en het staat nu bekend als Downtown San Diego. Hortons niet aflatende promotie voor het gebied leidde er uiteindelijk toe dat mensen en bedrijven begonnen te verhuizen naar de nieuwe stad, vooral vanwege de ligging aan de baai, wat handig was voor de scheepvaart. New Town overschaduwde al snel de oorspronkelijke nederzetting, die op de dag van vandaag bekend is als Old Town. New Town werd het economische en bestuurlijke hart van de stad. San Diego bleef echter een slaperig stadje tot de komst van de spoorverbinding in 1878.

Tijdens de Tweede Wereldoorlog werd San Diego een belangrijk knooppunt voor de militaire activiteiten en defensieactiviteiten, als gevolg van de aanwezigheid van veel militaire installaties en defensiefabrikanten. De bevolking van de stad groeide snel tijdens en na de Tweede Wereldoorlog, meer dan een verdubbeling tussen 1930 (147.995 inwoners) en 1950 (333.865 inwoners). Na de Tweede Wereldoorlog speelde het leger nog steeds een belangrijke rol in de lokale economie maar na de Koude Oorlog eisten de bezuinigingen een zware tol van de lokale defensie- en ruimtevaartindustrie. De resulterende neergang leidde ertoe dat de bestuurders van San Diego leiders probeerden de economie van de stad te diversifiëren door te focussen op onderzoek en wetenschap, en op toerisme.

Vanaf het begin van de 20e eeuw tot de jaren 70 waren de Amerikaanse tonijnvissersvloot en de bijbehorende conservenindustrieën grotendeels gevestigd in San Diego, de 'tonijnhoofdstad van de wereld'. De eerste tonijnconservenfabriek werd opgericht in 1911, en tegen de jaren 30 werkten bij de conservenfabrieken meer dan 1000 mensen. De fabrieken werden bevoorraad door een grote vissersvloot, meestal bemand door allochtone vissers uit Japan, en later van de Portugese Azoren en Italië, wier invloed nog steeds voelbaar is in wijken als Little Italy en Point Loma. Vanwege de stijgende kosten en de concurrentie uit het buitenland werd de laatste conservenfabriek gesloten in de vroege jaren 80.

Van de bevolking is 10,5% ouder dan 65 jaar en zij bestaat voor 28% uit eenpersoonshuishoudens. De werkloosheid bedraagt 3% (cijfers volkstelling 2000).

Ongeveer 25,4% van de bevolking van San Diego bestaat uit hispanics en latino's, 7,9% is van Afrikaanse oorsprong en 13,6% van Aziatische oorsprong.

Het aantal inwoners steeg van 1.111.031 in 1990 naar 1.223.400 in 2000 en naar 1.322.553 in 2012.

De agglomeratie heeft 3.095.313 inwoners (2010) aan de Amerikaanse zijde van de grens, terwijl de agglomeratie als geheel, inclusief Tijuana, 5.105.761 inwoners heeft.

Honkbalclub San Diego Padres is de enige sportclub uit San Diego die uitkomt in een van de vier grootste Amerikaanse sportcompetities.

San Diego beschikt naast verschillende buslijnen over een Light Rail netwerk "San Diego Trolley". Deze bestaat uit 3 lijnen. Het belangrijkste station van San Diego is het Santa Fe Depot. Van hieruit kunnen reizigers noordwaarts reizen met de Pacific Surfliner van Amtrak naar o.a Los Angeles. San Diego beschikt ook over een eigen forenzenlijn Coaster. Coaster bestaat uit één lijn en vormt het voorstadsnetwerk om forenzen van en naar het centrum te brengen.

San Diego heeft 15 stedenbanden anno 2014.[1]

• Alcalá de Henares, Spanje
• Campinas, Brazilië
• Cavite, Filipijnen
• Edinburgh, Verenigd Koninkrijk van Groot-Brittannië
• Jalalabad, Afghanistan
• Jeonju, Zuid-Korea
• León, Mexico
• Perth, Australië
• Taichung, Taiwan
• Tema, Ghana
• Tijuana, Mexico
• Vladivostok, Rusland
• Warschau, Polen
• Yantai, China
• Yokohama, Japan

De onderstaande figuur toont nabijgelegen plaatsen in een straal van 16 km rond San Diego.

San Diego

Casa de Oro-Mount Helix (16 km)

Coronado (12 km)

La Mesa (12 km)

La Presa (15 km)

Lemon Grove (12 km)

National City (13 km)

Spring Valley (16 km)

• (en) Statistieken, kaarten en andere informatie over San-Diego op city-data.com