Zilvertaling

De beide geslachten zijn vrijwel gelijk. De bovenkop tot ooghoogte, nek en achterhals is zwartbruin. De rest van de kop is crèmekleurig. De borst en de buik zijn gelig met dicht bij elkaar staande donkerbruine puntjes. Dit patroon gaat op de buikzijden en flanken over in een smalle donkerbruine bandering. De bovenzijde is donkerbruin, op de stuit zit een bruin schubpatroon. De spiegel is glanzend blauwgroen met wit aan weerszijden. De onderrug tot de staartdekveren is fijn zwart-wit gebandeerd. De snavel is lichtblauw met een zwarte lengtestreep en een oranjegele basisvlek. De poten zijn grijs, het vrouwtje is iets kleiner met een minder contrastrijke koptekening.

De zilvertaling leeft in Zuid-Amerika, in Bolivia tot het zuidelijke puntje in Argentinië. Hij leeft ook op de Falklandeilanden. Ze leven in voedselrijke ondiepe meren en op de Argentijnse pampa.

De soort telt 2 ondersoorten:

• S. v. versicolor: van centraal Chili tot zuidelijk Brazilië en zuidelijk Argentinië.
• S. v. fretensis: zuidelijk Chili, zuidelijk Argentinië en de Falklandeilanden.

Dit gekleurde eendje is zeer geschikt voor volière en tuinvijver. Deze eend is vreedzaam en niet veeleisend en is winterhard. De zilvertaling eet hetzelfde voedsel als andere kleine eenden. Het fokken is niet moeilijk, de broedtijd is vanaf half april. Het nest zit op droge grond tussen hoog gras en kruiden, ze leggen zo'n 7 tot 10 eieren die crèmekleurig zijn met een roze tint. De broedduur is ongeveer 24 a 26 dagen. De kuikens zijn het beste groot te brengen in een hok met een kunstmoeder. De jongen zijn geslachtsrijp na een jaar maar broeden pas het tweede jaar.