Wim Povel

Willem Emile Maria (Wim) Povel (Amsterdam, 25 augustus 1910 – Haarlem, 8 juni 2001) was een Nederlands cineast en schrijver. Hij was de zoon van Alexander Povel, een van de eigenaren van de Winkel van Sinkel, die tevens medeoprichter was van de "Witte" Bioscopen in de jaren 10 tot 30, onder meer in Amsterdam. ("Witte" - later "Capitol" en daarna "Cineac" - Damrak 64, van 1911 tot 1983). Ook was hij de broer van hoorspelregisseur Léon Povel. Zijn zoon is jazz-saxofonist Ferdinand Povel.

Wim Povel
Algemene informatie
Volledige naam	Willem Emile Maria Povel
Geboren	25 augustus 1910
Overleden	8 juni 2001
Land	Nederland
(en) IMDb-profiel
Portaal    Film

Wim Povel dankte zijn bekendheid vooral aan zijn markante stem. Hij begon zijn carrière in 1947 als redacteur bij het bioscoopjournaal. Hij verving regelmatig Philip Bloemendal bij het PolygoonBioscoopjournaal. Daarnaast regisseerde hij voorlichtingsfilms en documentaires bij de omroep NOS, promotiefilms voor de Stichting Socutera en de Katholieke Volkspartij (KVP). Povel sprak alles samen ruim 1.500 films in.

Ook regisseerde hij de eerste Nederlandse nasynchronisatie van bioscoopfilms als Walt Disneys Lady en de Vagebond (1955), Doornroosje (1959) waarvoor hij tevens de stem van verteller insprak en Pippi Langkous (1969-1971), tevens tv-series. Hij schreef bovendien hoorspelen en acteerde af en toe.

Daarnaast schreef hij ook scenario's voor televisie. Van zijn hand zijn bijvoorbeeld Dynastie der kleine luyden (1974-1975), Oorlogswinter (1976) en Kruis of munt (1980-1981). Povel schreef tevens romans en verhalenbundels zoals De koetsier van Assepoester (1980) Het leugenbeest (1982) en Het felle leven van Jacoba van Beieren (1991).

Hij stierf in 2001 op 90-jarige leeftijd in zijn woonplaats Haarlem.[1]