Wilhelm Stemmermann

Karl Friedrich Wilhelm Stemmermann werd op 23 oktober 1888 in Rastatt geboren. Zijn vader was Eduard Friedrich Stemmermann, een voormalig Hauptmann en compagniechef in het 3. Inf. Rg. Nr. 111 (gepensioneerd als Oberstleutnant). Stemmermann zijn moeder was Amalie Stemmermann (geboren Arenz) (kath.). Hij trouwde op 28 januari 1922 met Elisabeth Reichsgräfin Basselett de La Rosee (geboren 18 oktober 1900 München) in München. Het echtpaar trouwde voor de kerk op 30 januari 1922 in Ulm. Uit dit huwelijk kwam een zoon voort, Karl Friedrich Wilhelm (3 december 1922).

Op 26 juni 1908 trad Stemmermann in dienst van het Württembergs leger als Fahnenjunker. Hij werd meteen in het Fußartillerie-Regiment Nr. 14. geplaatst. Als zodanig werd hij als batterijofficier in het Baadse Fußartillerie-Regiment Nr. 14. ingezet. Stemmermann nam als artillerieofficier deel aan de Eerste Wereldoorlog.

Hij werd na de oorlog als Hauptmann overgenomen in de Reichswehr. In het voorjaar van 1920 was Stemmermann onderdeel van het 200.000 man sterke overgangsleger, en werd als leraar op de infanterieschool in München ingezet. In deze functie bleef hij tot de definitieve overgang naar het 100.000 man sterke Reichswehr. In het voorjaar van 1924 behoorde hij tot het Kommandantur Ingolstadt. In de lente van 1925 ten laatste, behoorde hij voor de volgende jaren tot de 6e (Bad.) batterij van het 5e Artillerieregiment in Ulm. In 1928/1929 werd Stemmermann voor de komende jaren naar de staf van de 5. Division in de Reichswehr in Stuttgart overgeplaatst. Op 1 april 1930 werd hij tot Major bevorderd. En op 1 maart 1936 werd hij tot Oberst bevorderd. En daarna op 1 oktober 1937 tot Generalstabschef van het 13e Legerkorps benoemd.

In september 1939 aan het begin van de Tweede Wereldoorlog, verliet hij zijn oude functie als Generalstabsoffizier en nam aan de Poolse Veldtocht deel. Vanaf mei 1940 nam Stemmermann deel aan de slag om Frankrijk als Generalstabsoffizier van het 13e Legerkorps. In januari 1941 nam hij de leiding op zich van de nieuw opgerichte 296e Infanteriedivisie. In juni 1941 namen zijn troepen als onderdeel van het 4e Legerkorps deel aan operatie Barbarossa. Ze werden in de gebied van Rava-Rus'ka, samen het 17e Leger ingezet, en namen deel aan de aanval richting Lemberg. Op 1 augustus 1941 werd Stemmermann tot Generalleutnant bevorderd. In januari 1942 raakt hij zwaargewond en moet het commando over de 296e Infanteriedivisie afgeven. Hij werd na zijn ontslag uit het ziekenhuis op 1 maart 1942 in Führerreserve geplaatst.

Op 1 december 1942 werd hij tot General der Artillerie bevorderd. Hij werd op 5 december 1943 tot Kommandierender General van het 11e Legerkorps in het gebied van Kiev benoemd. In januari 1944 werden grote delen van het 8e leger door het Rode Leger in het gebied Korsun naar de Dnjepr gedwongen. Stemmermann nam het commando van de ingesloten troepen in de zak van Tsjerkasy als de hoogste officier over.

Stemmermann sneuvelde op 18 februari 1944, toen tijdens een uitbraakpoging zijn (staf)auto door een Russische anti-tankgranaat[7]geraakt werd. Een andere bron vermeldt dat hij door een artillerievoltreffer op zijn (staf)auto sneuvelde[3]. Hij werd postuum onderscheiden met het Ridderkruis van het IJzeren Kruis met Eikenloof.