Whole Lotta Love

Gitarist Jimmy Page speelde de gitaarriff van het nummer voor het eerst in de zomer van 1968 op zijn woonboot in Pangbourne aan de rivier de Theems in Engeland.[3] Bassist en toetsenist John Paul Jones verklaarde dat de riff waarschijnlijk ontstaan was tijdens het spelen van het nummer Dazed and Confused. Bij live-optredens van de band werd er vaak geïmproviseerd bij het uitvoeren van dit nummer.[4] Page ontkende dit en zei:

Nee, nee, dat klopt niet. Nee, het is ontstaan toen we muziek aan het oefenen waren voor het tweede album. We waren samen bij mij thuis. Ik had die gitaarriff al en van daaruit is het nummer ontstaan. Het is absoluut niet tijdens een optreden ontstaan. [5]

Geluidstechnicus Eddie Kramer en Page hebben tijdens de productie van het nummer de zang van een eerdere opname door het nummer heen gemixt.[6] Page gebruikte ook de techniek om de nagalm voor het geluid te plaatsen, in plaats van na het geluid.[7] Hij nam de nagalm apart op en voegde hem later toe. Hij had deze techniek ook al op het debuutalbum Led Zeppelin gebruikt.[8]

In 1962 nam Muddy Waters het nummer You Need Love op voor platenmaatschappij Chess Records.[9] Waters gebruikte hiervoor een al bestaand instrumentaal nummer van bluesgitarist Earl Hooker waar hij de zang over de muziek plaatste, het zogenaamde overdubbing. Hij had dit al eerder toegepast bij het nummer You Shook Me dat hij eerder dat jaar opnam.[10]

De Engelse rockband Small Faces nam het nummer in 1966 op met als titel You Need Loving. Het verscheen op hun debuutalbum Small Faces. Volgens zanger en gitarist Steve Marriott hadden Jimmy Page en Robert Plant een aantal optredens bijgewoond van de Small Faces, waarbij ze beiden erg geïnteresseerd waren in het nummer.[11] De manier waarop Plant het nummer zingt is gelijk aan die van Marriott. Marriott verklaarde dan ook:

Hij (Plant) zong het nummer zoals ik, het klonk hetzelfde, zelfs de pauzes op het eind van het nummer waren hetzelfde.[12]

Na een juridisch geschil met Led Zeppelin, dat begon in 1985, werd Willie Dixon in 1987 financieel gecompenseerd en toegevoegd als schrijver op latere uitgaven van het nummer.[13][14][15]

In een interview dat Plant in juni 1990 had met het Amerikaanse muziektijdschrift Musician zei hij hierover:

Page's riff was Page's riff. Die was er al voor de rest. Ik dacht alleen maar, wat moet ik nu zingen? Het was eigenlijk bedrog. Gelukkig is dat nu financieel rechtgezet. Toentertijd was er wel discussie wat we er mee aan moesten. We beslisten toen, omdat het geschiedenis was en van weinig invloed, dat... nou ja, je wordt alleen gepakt als je succes hebt. Zo zijn de regels.[16]

Ook Page gaf in 1997 indirect toe dat er sprake was van plagiaat: "Als je de tekst weg laat, is de muziek nieuw en anders." [17] Op het eind van Whole Lotta Love wordt in de tekst nog verwezen naar het nummer Back Door Man uit 1961 van de Amerikaanse blueszanger Howlin' Wolf: "Shake for me girl, I want to be your back-door man."

Whole Lotta Love werd voor het eerst gespeeld op 26 april 1969 tijdens een concert in San Francisco in de Verenigde Staten.[18] De laatste live-uitvoering dateert van 7 juli 1980 in Berlijn in Duitsland, waarbij het nummer als slotnummer gespeeld werd.[19] Zodoende ging Whole Lotta Love de geschiedenis in als laatste nummer dat ooit door de vier oorspronkelijke Led Zeppelin-leden live is uitgevoerd. Later dat jaar, op 25 september, kwam drummer John Bonham op 32-jarige leeftijd op tragische wijze om het leven. Het nummer was vanaf 1970 tot en met 1980 een vast onderdeel van de setlist tijdens concerten van de band.

• Robert Plant - Leadzang
• Jimmy Page - Gitaar
• John Paul Jones - Basgitaar
• John Bonham - Drums

Whole Lotta Love is door diverse artiesten gecoverd. De bekendste zijn: [23]

• De Amerikaanse zangeres Tina Turner nam het nummer in 1975 op voor haar album Acid queen.
• De Amerikaanse band Dread Zeppelin nam het nummer in 1990 op voor hun debuutalbum "Un-Led-Ed".
• De Amerikaanse zangeres en pianiste Tori Amos nam het nummer in 1991/1992 op voor het in 2008 verschenen livealbum "Live at Montreux 1991/1992". [24]
• Gitarist Jimmy Page speelde het nummer samen met de Amerikaanse rockband The Black Crowes tijdens hun gezamenlijke tournee in oktober 1999. Een live versie daarvan staat op het album "Live at the Greek".[25]
• De Amerikaanse soulzangeres Mary J. Blige nam het nummer in 2009 op voor haar album "Stronger with each Tear". [26]

Led Zeppelin