Wereldkampioenschappen kunstschaatsen 1972
De Wereldkampioenschappen kunstschaatsen 1972 werden gevormd door vier toernooien die door de Internationale Schaatsunie werden georganiseerd.
Het WK evenement van 1972 vond van 7 tot en met 11 maart plaats in de Stampede Corral in Calgary, provincie Alberta. Het was voor de derde maal dat de Wereldkampioenschappen in Canada plaatsvonden. Eerder vonden de WK toernooien plaats in Montreal (1932) en Vancouver (1960).
Voor de mannen was het de 62e editie, voor de vrouwen de 52e editie, voor de paren de 50 editie, en voor de ijsdansers de 20e editie.
Deelname
Er namen deelnemers uit een recordaantal van achttien landen deel aan deze kampioenschappen. Zij vulden 72 startplaatsen in. Voor het eerst was er deelname uit Zuid-Korea aan het WK kunstschaatsen, Myung Su-chang nam deel in het vrouwentoernooi. Zuid-Korea was het tweede Aziatische land dat deelnam aan de WK, 40 jaar nadat Japan in 1932 voor het eerst werd vertegenwoordigd.
Voor Nederland nam in de persoon van Dianne de Leeuw voor het eerst na 1964 (toen Sjoukje Dijkstra, Wouter Toledo en het ijsdanspaar Jopie Wolff / Nico Wolff deelnamen) weer een vertegenwoordiger aan het WK deel.
- (Tussen haakjes het totaal aantal startplaatsen over de disciplines.)
     |
     |
 .svg.png){kind=small}  .svg.png){kind=small} |
   .svg.png){kind=small} |
Medailleverdeling
Bij de mannen prolongeerde de Tsjechoslowaak Ondrej Nepala de wereldtitel. Het was zijn vierde WK medaille, in 1969 en 1970 werd hij tweede. Op de plaatsen twee en drie stonden twee mannen uit de Sovjet-Unie. Sergej Tsjetveroechin veroverde zijn tweede WK medaille, in 1971 werd derde en dit jaar tweede. Debutant Vladimir Kovalev werd derde.
Bij de vrouwen prolongeerde de Oostenrijkse Beatrix Schuba de wereldtitel, het was haar vierde medaille op rij, in 1969 en 1970 werd ze tweede. De Canadese Karen Magnussen op plaats twee stond voor de tweede maal op het podium, in 1971 werd zij derde. De Amerikaanse Janet Lynn op plaats drie behaalde haar eerste medaille.
Bij het paarrijden was het erepodium voor de vierde keer een kopie van de vorige editie. Eerder geschiedde dit in 1937, 1939 en 1952. Het Sovjetpaar Irina Rodnina / Aleksej Oelanov veroverden voor het vierde opeenvolgende jaar de wereldtitel. Hun landgenoten Ljoedmila Smirnova / Andrej Soerajkin stonden voor het derde opeenvolgende jaar op plaats twee. Het Amerikaanse paar Alicia Jo Starbuck / Kenneth Shelley stonden op plaats drie.
Bij het ijsdansen was het erepodium voor de tweede keer een kopie van de vorige editie. Eerder geschiedde dit in 1953. Het Sovjetpaar Ljoedmila Potsjomova / Alexandr Gorstsjkov veroverden voor het derde opeenvolgende jaar de wereldtitel, het was hun vierde medaille, in 1969 werden ze tweede. Het (West-)Duitse paar Angelika Buck / Erich Buck op plaats twee stonden voor de derde keer op het podium, in 1970 werden zij derde. Het Amerikaanse paar Judy Schwomeyer / James Sladky op plaats drie stonden voor de vierde maal op het podium, in 1969 werden ze ook derde en in 1970 tweede.
| Discipline |  |  |  |
|---|---|---|---|
| Mannen | | | |
| Vrouwen | | | |
| Paren | | | |
| IJsdansen | | | |
Uitslagen
- kk = korte/verplichte kür, vk = vrije/lange kür, pc/9 = plaatsingcijfer bij negen juryleden, t.z.t. = trok zich terug
MannenEr deden 20 mannen uit twaalf landen mee, waaronder vier debutanten. Kenneth Shelley nam voor de derde keer deel bij de mannen en paren, in 1968 en 1969 nam hij alleen deel bij de paren.
|
VrouwenEr deden 21 vrouwen uit zestien landen mee, waaronder tien debutanten.
|
ParenEr deden vijftien paren uit zeven landen mee. Eberhard Rausch nam van 1969-1971 deel met Brunhilde Bassler. Mary Petrie nam in 1970 deel met Robert McAvoy. Reinhard Ketteler nam in 1968 en 1969 deel in het mannentoernooi. Het paar Irina Tsjernjaeva / Vasili Blagov was het enige voltallige paar dat hun WK debuut maakte.
|
IJsdansenEr deden zestien paren uit negen landen mee, waaronder twee debuterende. Janet Sawbridge was de zevende persoon die voor de tiende keer deelnam aan het WK kunstschaatsen. Ze deed dit in tien opeenvolgende jaren, van 1963-1965 met David Hickinbottom, van 1966-1969 met Jon Lane en van 1970-1972 met Peter Dalby.
|
| Bronnen, noten en/of referenties |