Wereldbeker alpineskiën

De Wereldbeker alpineskiën is een door de FIS georganiseerde jaarlijkse competitie in het alpineskiën, die loopt over het hele wintersportseizoen op het noordelijke halfrond (ca. eind oktober tot maart). De eerste Wereldbeker werd gehouden in het seizoen 1966/67. De wereldbeker vormt het hoogste competitieniveau in het alpineskiën, en het zijn de beste skiërs ter wereld die eraan deelnemen. De Wereldbeker bekroont de meest regelmatige en complete skiër van een gans seizoen. Er is een apart klassement voor mannen en vrouwen.

„Kristallen kogel“
(Beker eindwinnaar wereldbeker)

Tijdens het seizoen zijn er meestal tussen de 30 en 40 wedstrijden die meetellen voor de wereldbeker, verdeeld over de verschillende disciplines in het alpineskiën (afdaling, slalom, reuzenslalom, Super-G, en combinatie). De eerste dertig atleten in elke wedstrijd krijgen wereldbekerpunten: 100 punten voor de winnaar, 80 voor de tweede, 60 voor de derde, en verder dalend tot de dertigste die nog één punt krijgt. Wie op het einde van het seizoen de meeste punten in alle wedstrijden samen heeft behaald, wordt de winnaar van de algemene wereldbeker, een grote kristallen bol. Daarnaast worden er ook klassementen voor elke afzonderlijke discipline opgemaakt; de winnaars daarvan krijgen een kleine kristallen bol (behalve voor de "combinatie"; daarvoor wordt geen trofee uitgereikt). Wedstrijden op Olympische Winterspelen en wereldkampioenschappen alpineskiën tellen niet mee voor de wereldbeker.

De skiërs met de meeste eindoverwinningen in de wereldbeker zijn de Oostenrijkse Annemarie Moser-Pröll (zes maal) en de Oostenrijker Marcel Hirscher (acht maal). De skiërs met de meeste overwinningen in individuele wereldbekerwedstrijden zijn Annemarie Moser-Pröll (62 overwinningen) bij de vrouwen en de Zweed Ingemar Stenmark bij de mannen (86 overwinningen).