Watkins Glen International

Watkins Glen International (bijnaam "The Glen") is een racecircuit gelegen in de buurt van Watkins Glen, New York aan de zuidelijke punt van Seneca Lake. Het werd ontworpen in 1947 door Cameron Argetsinger. Dit circuit was gedurende een lange periode bekend als de thuisbasis voor de US Grand Prix, die er plaatsvond gedurende 20 opeenvolgende jaren (1961 - 1980). Oorspronkelijk was het circuit een 10,5 km lang wegenparcours, maar het werd in 1953 na een serie ongelukken verbouwd tot een circuit van 3,5 km. Na 1970 werd het circuit ingrijpend gewijzigd, onder andere door een nieuw deel van 1,8 km met vier bochten. Het maakte van een gewoon circuit een uitgesproken lastig parcours. De eerste race op het vernieuwde parcours werd gewonnen door François Cevert. Twee jaar later zou hij er tijdens de kwalificaties verongelukken, nog een jaar later liet Helmut Koinigg er het leven. Behalve qua veiligheid was het circuit ook niet ideaal qua uitstraling; het paste niet goed genoeg bij het glamourbeeld dat de sport wil uitstralen. Dit is erg jammer aangezien het circuit prachtig gelegen is aan het Seneca Lake; zeker in de periode dat de Grand Prix er gehouden werd (begin oktober) als de zogenaamde Indian Summer zich in al zijn kleurenpracht laat zien. Alan Jones won in 1980 de laatste Grand Prix op "The Glen"

Watkins Glen International
Locatie	Watkins Glen, New York
Tijdzone	GMT -8
Geopend	1953
Evenementen	IndyCar Series NASCAR Formule 1 (tot 1980)
Lengte	3.4 km
Bochten	12
Portaal    Autosport

Tom Pryce op Watkins Glen in 1975

Naast de Formule 1 werden er eveneens races gereden voor het Champ Car kampioenschap. In 2009 worden er onder meer races gehouden uit de verschillende Nascar kampioenschappen en de IndyCar Series.