Vliegveld Ockenburg

10 mei 1940: Duitse parachitisten landen op vliegveld Ockenburg

Ten tijde van de inval door Duitsland werd vliegveld Ockenburg verdedigd door de 22ste Depot Compagnie, 96 man in totaal, onder leiding van Kapitein Pieter Jacob Adrianus Boot, die zelf in de strijd om het leven zou komen. Als zwaarste bewapening hadden ze de beschikking over drie lichte mitrailleurs. Zij zouden de strijd moeten aangaan met 700 tot 900 Duitse militairen.[1]

In de nacht van 9 op 10 mei werden er overvliegende vliegtuigen gehoord. Kort voor zonsopgang vlogen hoog boven Ockenburgh vreemde vliegtuigen. Toen rond 4.00 uur het bombardement op vliegveld Ypenburg werd waargenomen beseften de mannen van Ockenburgh dat het oorlog was. Rond 4.45 uur landden kort na elkaar de D-21 217 en 228 van I JAVA evenals de Douglas 8a-3Ns 389 en 391. Deze hadden munitie en benzine nodig. Alleen het eerste kon worden geleverd. Even later bestookten een aantal laag overvliegende Duitse jagers het vliegveld. Er sprongen Parachutisten af, gevolgd door Ju-52s die op Ockenburgh neerstreken, in totaal 26 stuks. De Duitsers openden direct het vuur.

De rechter- en middensectie groepten samen rond de loodsen waarna een hevig vuurgevecht ontstond. De linkersectie weerde zich in het open veld. De meest oostelijk opgestelde mitrailleur werd na succesvol vuren tot zwijgen gebracht. De schutter sneuvelde. Al snel werd het vuuroverwicht van de Duitsers te groot. De rechter- en middensectie wilden terugtrekken op de aarden wal. Onder zware verliezen lukte dit enkelen. De linkersectie streed verder, maar moest nog voor 7.00 uur de strijd staken. Van de 96 manschappen waren er 24 gesneuveld en 18 gewond. Een onduidelijk aantal gaf zich over.

Het gevecht rond Ockenburgh bleef niet onopgemerkt. Militairen, administratief personeel, militaire werklieden, de muzikanten van de Koninklijke Militaire Kapel (dicht bij Ockenburgh gelegerd) - alles trok op, maar 'zonder enig verband' en meestal slechts licht bewapend. Ook de LuVA liet zich niet onbetuigd. Drie T-Vs, de 855, 856 en 862 bestookten het vliegveld. Minstens vier Ju-52s werden vernield. De 855 werd neergeschoten boven zee. Het was echter de bij Poeldijk opgestelde artillerie die de Duitsers van Ockenburgh verjoeg. Vanaf 8:00 uur bulderden de kanonnen. De Duitsers zochten al snel het beschutte terrein ten zuiden van Ockenburgh op. Pogingen om hen die dag daaruit te verdrijven, mislukten. Het 1e Bataljon Grenadiers heroverde Ockenburgh uiteindelijk.