Atropoides nummifer

Atropoides nummifer is een giftige slang in de familie der adders (Viperidae) en de onderfamilie groefkopadders (Crotalinae).[2] De soort werd voor het eerst wetenschappelijk beschreven door Eduard Rüppel in 1845. Oorspronkelijk werd de wetenschappelijke naam Atropos nummifer gebruikt.

Atropoides nummifer
IUCN-status: Niet bedreigd[1] (2007)
Taxonomische indeling
Rijk:Animalia (Dieren)
Stam:Chordata (Chordadieren)
Klasse:Reptilia (Reptielen)
Orde:Squamata (Schubreptielen)
Onderorde:Serpentes (Slangen)
Superfamilie:Colubroidea
Familie:Viperidae (Adders)
Onderfamilie:Crotalinae (Groefkopadders)
Geslacht:Atropoides
Soort
Atropoides nummifer
(Rüppell, 1845)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Atropoides nummifer op Wikispecies
Portaal    Biologie
Herpetologie

Verspreiding en habitat

Leefgebied

Atropoides nummifer is endemisch in Mexico. Het leefgebied bestaat uit bosrijke gebieden zoals nevelwouden en regenwouden. De slang kan worden aangetroffen tot op een hoogte van ongeveer 1600 meter boven zeeniveau.

Uiterlijke kenmerken

De slang heeft een robuust lichaam en een korte staart. De kop is breed en zoals bij veel addersoorten pijlvormig. Van achter de ogen tot aan de nek loopt een brede zwarte streep. Het lijf van de slang is groen-grijs gekleurd met grote bruine vlekken op het midden van de rug. De buitenkant van de bruine vlekken hebben vaak een donkerbruine omlijning. De kin, keel en de buik zijn lichtbeige van kleur. Richting de staart zijn er vaak kleine donkere vlekken op de onderkant van de buik. Jonge slangen hebben een helder gele staartpunt welke ze bewegen als een worm om prooi zoals kikkers en hagedissen te lokken.

De maximale lengte van de slang bedraagt zo'n 80 centimeter. De meeste exemplaren worden echter niet langer dan 45 tot 65 centimeter.

Gedrag

Zodra de slang zich bedreigd voelt voert de slang een indrukwekkende vertoning uit. Hij houdt zijn bek continu gericht op de indringer met de mond ver opengespreid. Als dit nog niet voldoende indruk geeft bijt de slang snel toe. In andere talen wordt de soort wel met 'springende adder' aangeduid. In tegenstelling tot wat de naam doet vermoeden kan de slang niet vliegen of springen. In het verleden dacht men zelfs dat deze slang zich zelf in de lucht lanceerde om het prooi of de indringer te bijten. De slang kan snel toehappen maar de afstand waarop de slang kan toeslaan is maximaal zijn halve lichaamslengte.

Voedsel

De meeste addersoorten hebben een fractie van een seconde nodig om toe te bijten, het gif in het prooi te spuiten en weer los te laten. Op deze manier lopen ze weinig kans op verwondingen. Atropoides nummifer gebruikt echter een andere techniek: zodra hij namelijk toehapt laat hij zijn prooi niet meer los. Hierdoor is de kans op verwonding door bijtende, krabbende en tegenspartelende prooien een stuk groter. De vitale organen zoals de ogen worden op dat moment afgeschermd. Het voedsel van deze slang bestaat voornamelijk uit kleine zoogdieren, vogels, reptielen en kikkers.

Voortplanting

Atropoides nummifer is eierlevendbarend en de jonge dieren worden levend geboren. Bij geboorte werpt de moeder 5 tot 30 jongen van ongeveer 19 centimeter lang.

Gif

Atropoides nummifer is zoals alle andere addersoorten een giftige slang. De slang is echter niet zo giftig als de meeste soorten en een beet levert vaak hevige pijnen en zwellingen op welke na enkele dagen weer verdwijnen maar is niet dodelijk. In tegenstelling tot andere addersoorten laat Atropoides nummifer na een beet niet direct los maar maakt hij kauwende bewegingen met zijn kaken.

Bronvermelding

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.