Vijver van Siloam
De Vijver van Siloam (siloam is Grieks voor '(water)leiding') of de Vijver van Siloa(c)h (siloa(c)h is het Hebreeuwse woord, voluit: בריכת השילוח - Breikhat Hashiloah) was een vijver in het Jeruzalem uit de oudheid.
De vijver plus bijbehorende Hizkia-tunnel naar de zich ten oosten van de berg Ofel bevindende bron Gihon (zuidoostelijk van Jeruzalem gelegen) werden omstreeks 700 v.Chr. aangelegd. De Judese koning Hizkia was de opdrachtgever. Reden tot aanleg was er voor te zorgen dat de stad over voldoende water kon beschikken, mede met het oog op een mogelijke (en later ook daadwerkelijk uitgevoerde) belegering door de Assyrische koning Sanherib. In het Hebreeuwse Bijbelboek Jesaja 8:6[1] staat Siloach als zodanig vermeld.
Ook in het Nieuwe Testament komt de vijver voor, in het Evangelie volgens Johannes 9:7[2] wordt de vijver genoemd. Een door Jezus behandelde blinde zou na zijn ogen in opdracht van Jezus in de vijver te hebben afgewassen zijn genezen. In de buurt van de vijver stond de eveneens in het Nieuwe Testament vermelde Toren van Siloam.
Tot 2004 was er slechts een uit ongeveer 400 n.Chr. (de Byzantijnse tijd) stammende Vijver van Siloam bekend. In dat jaar echter ontdekten Israëlische archeologen vijftig meter verderop een oudere versie van de vijver, eveneens liggend in Silwan (silwan is Arabisch voor siloam), tussen 1882 en 1938 een Joods-Jemenitisch dorp en thans overwegend Arabische wijk in het zuidoosten van Oost-Jeruzalem en grenzend aan de Stad van David. Dit betreft niet de oorspronkelijke vijver uit de Hebreeuwse Bijbel maar is drie- à vijfhonderd jaar jonger (de tijd van de Tweede Tempel) en op last van koning Herodes I vergroot. De afmetingen bedragen zeker zeventig bij zeventig meter. In het jodendom van die dagen dichtte men een genezende werking aan deze vijver toe. Het vermoeden bestaat dat deze dienstdeed als mikwe (ritueel reinigingsbad).
 |
Zie de categorie Vijver van Siloam van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp. |
|
Bronnen
Noten |