USS Independence (2010)

Het schip is een trimaran, een boot die drijft op drie parallelle rompdelen. Door deze constructie is de Independence zeer stabiel en heeft een lage weerstand. Door het bereiken van een lage weerstand kan de Independence snelheden halen van boven de 40 knopen.[3] De Independence beschikt over 4 waterjets voor de voortstuwing.[5] Deze waterjets worden aangedreven door twee gasturbines en twee dieselmotoren.[5] Het schip beschikt over een roerpropeller, welke vergelijkbaar is met een azipod. Deze roerpropeller zorgt voor een grotere wendbaarheid in bochten.
Het schip is gebouwd op de werf van Austal in Alabama, Verenigde Staten.

In 2002 lanceerde de United States Navy een plan voor nieuwe, kleine stealth-schepen. Deze schepen moesten "multi-mission" zijn: inzetbaar in een zeer groot spectrum aan taken. De marine contracteerde twee fabrikanten voor het ontwerp, de bouw en aflevering van het schip, te weten General Dynamics en Lockheed Martin.
General Dynamics verwierf het contract voor de bouw in 2003.[6] De bouw van een tweede schip werd bevestigd door de marine op 8 december 2006.[7] In november 2007 werd dit tweede schip geannuleerd door de marine.[8] Op 1 mei 2009 werd dit tweede schip opnieuw besteld.[9]
Op 2 juli 2009 begon de Independence aan de proefvaart.[10]. Deze zeeproeven werden succesvol afgesloten op 21 oktober 2009, waarbij het een topsnelheid van 44 knopen bereikte.[11] Op 19 november 2009 voltooide de Independence de proefvaarten.[12] Op 18 december 2009 werd het afgeleverd aan de United States Navy, waarna het op 21 januari 2010 werd gedoopt.[13][14]

De Independence is ontworpen als "multi-mission" schip. Dit houdt in dat het betrokken kan zijn bij een groot aantal operaties. Om deze operaties optimaal te faciliteren, heeft de Independence een groot spectrum aan defensieve- en vervoermiddelen aan boord.

Bewapening

Het schip is uitgerust met een serie moderne bewapeningssystemen:[5]

• 1x Mk-110 57 mm kanon
• 4x 2-50 kaliber machinegeweer
• 2x SBROC Raketafleidingssysteem
• Andere wapens zijn optioneel en aanpasbaar aan de missie

Overzicht van de wapens van de USS Independence

De indeling van de Independence is geconstrueerd volgens het "Real open architecture-based core mission system"[5], Nederlands: "Open architectuur missie-kern systeem". Met deze indeling wordt gestreefd naar een ruimtelijk en logisch ingedeeld schip. Zo bestaat de brug uit verschillende lagen, zodat alle werkende personen op de brug een goed uitzicht naar wat er buiten zich afspeelt hebben.
Bij deze indeling worden alle technische systemen volgens modules ingebouwd.[5] De module-plaatsing van de technische systemen heeft enkele voordelen tegenover een traditionele indeling. In de toekomst kunnen er eenvoudig oude systemen vervangen worden, of kunnen er nieuw uitgevonden systemen aan toegevoegd worden. Ook kunnen verschillende schepen in een vloot zich specialiseren voor een bepaalde taak.

Doordat de Independence vanwege de constructie zeer hoge snelheden kan bereiken, is de levensduur beperkt. General Dynamics heeft berekend dat na 30 jaar de romp vervangen moet worden om breuken en lekkages te voorkomen. De hoge snelheid in combinatie met de hoge wendbaarheid heeft tevens een grote invloed op de slijtage van de romp. Verwacht wordt dat de Independence 30 jaar zal meegaan, waarna het uitgefaseerd zal worden.[3]

• (en) De website van het schip
• (en) Website van General Dynamics over de Independence-klasse

• 
  Achterkant van de USS Independence. Achter de 2 roldeuren bevinden zich de hangaars voor de SeaHawks
• 
  Een SeaRAM-installatie. SEARAM is gebaseerd op de bewezen Phalanx, echter SEARAM gebruikt Rolling Airframe Missiles in plaats van het traditionele gattling kanon.
• 
  Het 57mm Bofors-kanon, Mk III, ontwikkeld in samenwerking met BAE. De type 3 versie is ontworpen voor het gebruik van AHEAD (Advanced Hit Efficiency And Destruction) minuties, die geprogrammeerd kunnen worden om vlak voor impact een grote lading metalen fragmenten uit te strooien, waarmee o.a vliegtuigen en raketten neergehaald kunnen worden.
• 
  Een SBROC raketafleidingsysteem (SRBOC). Deze lanceert vele kleine metalen fragmenten die zeer goed te zien zijn op radar; hierdoor is er een kans dat een inkomende raket achter deze metalen fragmenten aangaat, en niet achter het schip zelf.
• 
  Een SeaHawk van de United States Navy.