Tuindorp-West Complex

Uitzicht op de gele hoogbouwflat en de laagbouw vanaf de oranje hoogbouwflat

In de tweede helft van de twintigste eeuw groeide het aantal studenten in Nederland explosief en dit zorgde voor een grote vraag naar studentenwoningen. In Utrecht werden sindsdien meerdere studentencomplexen gebouwd, waaronder het IBB-complex in de jaren 1960. Halverwege de jaren '60 maakte de SSH plannen voor het TWC. Het complex, een ontwerp uit 1969 van de Rotterdamse architect A. van Randen, werd uiteindelijk gebouwd tussen 1970 en 1973 en wordt gedomineerd door drie vrijwel identieke hoogbouwflats van ieder 18 woonlagen. In totaal zijn er binnen het complex ongeveer 1200 studentenkamers, waarvan 300 in iedere hoogbouwflat, in eenheden van 10 kamers. De overige 300 kamers zijn gesitueerd in de laagbouwflats, in eenheden van 2 of 4 kamers. De kamers zijn allemaal ongeveer 14m² groot. Oorspronkelijk stonden er midden op het TWC-terrein ook een aantal voorzieningen als een kleine supermarkt, mensa, sportschool en wasserette.[1] Tegenwoordig worden de ruimtes van deze voorzieningen onder andere gebruikt als kinderopvang. Wel is er nog een bar die bewoners één keer per week kunnen bezoeken voor een borrel die doorgaans georganiseerd wordt door het woonbestuur. Naast een aantal fietsenstallingen en sportveldjes bevindt er zich in de meest westelijke hoek van het terrein een moestuin waar bewoners hun eigen tuintje kunnen huren.

Ondanks dat het TWC bekend staat als 'de flats aan de Van Lieflandlaan', zijn er op het complex nog drie andere straten waar één van de drie hoogbouwflats en de meeste laagbouw aan liggen. Dit zijn de Willem Schuylenburglaan, Gisbert Bromlaan en Frits Coerslaan, alle drie vernoemd naar voormalige studenten uit Utrecht. De Van Lieflandlaan is vernoemd naar de negentiende-eeuwse kunstenaar, die tevens zijn opleiding in Utrecht heeft gedaan.

In veel (zo niet alle) kamers van het complex is asbest verwerkt. Na deze vaststelling zijn alle plaatsen met asbest bedekt met houten platen.

Het complex is meerdere malen in het nieuws geweest door een aantal zelfmoordpogingen. Zowel bewoners als niet-bewoners zijn door de jaren heen van de flats gesprongen, meestal met dodelijke afloop.[2]

In 2017 kreeg het complex de status van gemeentelijk monument. Reden hiervoor is onder andere de typische indeling van de wooneenheden. Daarnaast heeft het complex een historische waarde voor de Utrechtse studentencultuur vanaf de jaren 1970.[3]

In oktober 2019 is de SSH begonnen met de grootschalige verduurzaming van het TWC. Volgens de plannen van de SSH moet het complex, net als alle andere panden van de wooncoöperatie, in 2050 klimaatneutraal zijn.[4]

Sinds 2019 is het gebouwtje met de bar van het woonbestuur versierd met een schildering van de Utrechtse kunstenaar Robert-Jan Brink, beter bekend als de Verfdokter. Te zien is een aanzicht op de nabijgelegen wijk Overvecht en het TWC in avondsfeer.[5]

De muurschildering van de Verfdokter aan de Willem Schuylenburglaan

De rode hoogbouwflat gezien vanaf de Gisbert Bromlaan

• Internetpagina over het Tuindorp-West Complex van de SSH Utrecht
• Internetsite van het Tuindorp-West Complex, van het Woonbestuur TWC

Zie de categorie Tuindorp-West Complex van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.