Tin(IV)chloride

Tin(IV)chloride is een tinzout van waterstofchloride, met als brutoformule SnCl4. De stof komt voor als een kleurloze tot lichtgele, rokende vloeistof met een scherpe, prikkelende geur. Tin(IV)chloride kan voorkomen als een vloeibaar anhydraat of als een pentahydraat (SnCl4 · 5 H2O). Het pentahydraat, ook bekend als tinboter vanwege het feit dat de kristallen neiging hebben tot vervloeiing door absorptie van waterdamp uit de lucht, is zeer goed oplosbaar in water, terwijl het monohydraat er hevig mee reageert.

Tin(IV)chloride
Structuurformule en molecuulmodel
Tin(IV)chloride (watervrij)
Tin(IV)chloride (pentahydraat)
Algemeen
Molecuulformule
     (uitleg)		SnCl4
IUPAC-naamtin(IV)chloride
Andere namentintetrachloride
Molmassa260,522 g/mol
SMILES
Cl[Sn](Cl)(Cl)Cl
CAS-nummer7646-78-8
EG-nummer231-588-9
PubChem24287
BeschrijvingKleurloze tot lichtgele vloeistof met scherpe geur
Waarschuwingen en veiligheidsmaatregelen
Gevaar
H-zinnenH314 - H412
EUH-zinnengeen
P-zinnenP273 - P280 - P305+P351+P338 - P310
OpslagGescheiden van voeding en voedingsmiddelen. Droog, goed gesloten en in een goed verluchte ruimte bewaren.
EG-Index-nummer050-001-00-5
VN-nummer1827
ADR-klasseGevarenklasse 8
LD50 (ratten)(intraperitoneaal) 99 mg/kg
(inhalatie) 2300 mg/kg
Fysische eigenschappen
Aggregatietoestandvloeibaar
Kleurkleurloos-lichtgeel
Dichtheid(watervrij) 2,226 g/cm³
(pentahydraat) 2,04 g/cm³
Smeltpunt−33 °C
Kookpunt114,15 °C
Goed oplosbaar inethanol, benzeen, tolueen, chloroform, aceton, kerosine
Geometrie en kristalstructuur
Kristalstructuur(watervrij) trigonaal
Waar mogelijk zijn SI-eenheden gebruikt. Tenzij anders vermeld zijn standaardomstandigheden gebruikt (298,15 K of 25 °C, 1 bar).
Portaal    Scheikunde

Tin(IV)chloride werd reeds in de 1605 ontdekt door Andreas Libavius. Het stond toen bekend onder de naam spiritus fumans libavii.[1]

Synthese

Tin(IV)chloride wordt bereid uit een reactie van tin en chloorgas:

Toepassingen

Tin(IV)chloride wordt gebruikt om een externe coating met tin(IV)oxide aan te brengen op glas, zodat het taaier wordt.[2] In laboratoria is het een initiator voor organische tinverbindingen. Het wordt ook ingezet als krachtig lewiszuur.

In de Eerste Wereldoorlog werd tin(IV)chloride gebruikt als chemisch wapen.

Toxicologie en veiligheid

De stof reageert hevig met water of vochtige lucht, met, naast tin(IV)oxide, vorming van het corrosieve waterstofchloride:

Tin(IV)chloride reageert met terpentijn, alcoholen en amines, waardoor brand- en ontploffingsgevaar ontstaat. Ze tast vele metalen, sommige kunststoffen, rubber en coatings aan.

De stof is corrosief voor de ogen, de huid en de luchtwegen.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.