The Corrs

Op 14 juni 1990 traden de drie zusjes Sharon, Caroline en Andrea samen met hun broer Jim Corr voor het eerst op tijdens voornoemde auditie. Daar ontmoetten ze hun huidige manager John Hughes. Daarvoor waren ze alle vier al actief bezig met hun muzikale carrière. Soms maakten ze muziek met elkaar of met hun ouders, die ook een eigen coverband hadden. In 1994 werden ze door de Amerikaanse ambassadeur Jean Kennedy Smith, die hen toevallig had ontdekt in een pub, uitgenodigd om op te treden tijdens de ceremonie van een wedstrijd van het WK voetbal in Boston. Daar werden ze al snel achtervolgd door platenbonzen, die hen een contract aan wilden bieden. Uiteindelijk kozen ze voor producer David Foster, die inmiddels al 14 Grammy's voor zijn producties in de wacht had gesleept.

In 1995 kwam hun eerste album, Forgiven, Not Forgotten, uit. De single Runaway daaruit werd in een aantal landen een bescheiden hit. Ze verkochten wereldwijd meer dan twee miljoen stuks van hun debuutalbum. In 1996 speelden ze tijdens de Olympische Spelen in Atlanta, en meteen daarna sloten ze zich als voorprogrammaband aan bij de wereldtournee van Céline Dion.

Hun tweede album, Talk on corners, werd een doorslaand succes, en daardoor kwam ook hun debuutalbum de albumlijsten binnen. In 1999 brachten ze het live-album Unplugged uit, waarmee ze definitief doorbraken in Nederland (vooral het nummer Radio werd een hit). In 2000 doken The Corrs weer de studio in om een nieuw album op te nemen.

Het vierde album, In Blue, bleek de grote hitmachine voor The Corrs, want achter elkaar kwamen de singles Breathless, Irrestible en Give me a reason hoog in de hitlijsten. Ondertussen probeerden ze af te komen van hun ietwat brave imago. Hun clips werden steeds heftiger. Zo gooide gitarist Jim Corr in de clip voor Give me a reason een aantal stoelen door het raam, en gedroegen ook zijn zusjes zich niet echt als keurige zangeressen. In 2001 bracht de band het verzamelalbum The best of The Corrs uit, waarna een lange rustpauze volgde.

In 2004 kwam de groep weer terug met het album Borrowed heaven. Dit bracht de singles Summer Sunshine, Angel en Long Night voort. In 2005 brachten ze vervolgens Home uit, een ode aan de Ierse muziek, hun moeder en dus ook hun wortels. Op 17 november 2006 kwam een nieuwe verzamelaar uit: Dreams - The Ultimate Corrs Collection. Deze bevat 20 tracks, waaronder ook een nieuwe single: Goodbye. Het album verkocht echter minder goed dan de voorgaande cd's.

Na het driedubbele verzamelalbum The works uit 2007 schakelden The Corrs als band een nog langere rustperiode in. Zowel Andrea en Sharon kwamen ieder met meerdere solo-albums, elk evenwel zonder commercieel succes. De rustperiode van de band werd ook gebruikt voor een leven buiten de schijnwerpers met gezinnen. De drie zussen bevielen allemaal van meerdere kinderen, en ook Jim werd vader. In april 2015 verloren de bandleden hun vader, Gerry, 16 jaar na het overlijden van hun moeder, Jean. In november van datzelfde jaar maakte de band een langverwachte comeback met het album White light. De eerste single daarvan werd Bring on the night. Vanaf 2016 startten The Corrs tevens een nieuwe tour. En in 2017 verscheen hun zevende studioalbum,Jupiter calling.

• Live at The Royal Albert Hall (1998)
• The Corrs Unplugged (1999, opnames MTV Unplugged)
• Live at Lansdowne Road (2000)
• Live in London (2001)
• The best of The Corrs (2002)
• All the way home / Live in Geneva (2-disc release) (2005)