Sütterlin

Onder Sütterlin wordt verstaan het handschrift dat ontwikkeld is door Ludwig Sütterlin (Lahr (Zwarte Woud), 23 juli 1865, - Berlijn, 20 november 1917) en in 1915 in Pruisen werd ingevoerd. Vanaf 1920 werd geleidelijk aan in heel Duitsland deze standaardisatie gebruikt. In 1935 werd het het officiële schrift in heel Duitsland. Op 1 september 1941 werd dit schrift door Martin Bormann in opdracht van Hitler verboden.

Het schrift is een standaardisering van de voorheen zeer verschillende Kurrentschriften. Sommigen onder de oudere Duitse bevolking kunnen niet anders schrijven dan in dit schrift, dat voor de huidige generatie Duitsers vrijwel onleesbaar is.

Een overblijfsel van dit schrift is vandaag nog zichtbaar als de ß in bijvoorbeeld "Straße" (straat), een ligatuur van de lange s en de z (ſ+z). Ook de umlaut is op dit schrift terug te voeren. Vroeger werden de 'ä', 'ö' en 'ü' als 'ae', 'oe' en 'ue' geschreven, waarbij de 'e' in Sütterlin in het klein boven de letter 'a', 'o' of 'u' kwam te staan. Een 'e' in Sütterlin lijkt, als het klein geschreven wordt, op twee streepjes.

Specifiek in dit schrift zijn voorts het bestaan van 2 tekens voor de 's' (wat trouwens ook geldt voor de gotische drukletter, de Fraktur). Afhankelijk of de s op het einde of in het midden van het woord staat, wordt een ander teken gebruikt: een zogenaamde Rund-s of Schluß-s voor het woordeinde en de Lang-s in het midden. In samenstellingen kan de Rund-s in het midden van een woord voorkomen, bijvoorbeeld in Hausschlüssel en ausbrechen: Haus heeft een Rund-s en die wordt behouden in het midden van het woord Hausschlüssel.

Eigenlijk ontwierp Sütterlin twee verschillende schriftsystemen, maar het tweede, een gestileerd Latijns schrift, is weinig gebruikt of bekend.

Ten onrechte wordt nogal eens gedacht dat het Duitse vooroorlogse schrift het Gotische schrift was. Men doelt dan op de Fraktur.