Ségur-le-Château

Het graafschap Ségur ontstond in de 9e eeuw tijdens de feodale versnippering van de Limousin. Aan het eind van de 10e eeuw trouwde Emma, enig erfgename van het graafschap Ségur met Guy I van Limoges. Aldus werd de stad Ségur met de omliggende landerijen gedurende zes eeuwen bestuurd door de burggraven van Limoges. Het kasteelterrein echter was bezit van de kanunniken van Saint-Yrieix-la-Perche en de burggraven moesten hun rechten respecteren. Ségur was nooit de hoofdstad van het graafschap maar de graven verbleven er regelmatig, waarvan de ontelbare verbouwingen in het kasteel getuigen. Wel stalden de graven er een aantal ridders met hun families evenals een aantal ambtenaren die belast waren met rechtspraak. De stad was de zetel van een kapelaan die, in een omtrek van 15 kilometer, een tiental parochies bestuurde. Toch kreeg Ségur pas een ‘echte’ pastoor in 1749.

Tijdens de Honderdjarige Oorlog werd het fort van Ségur ingenomen door de koning van Frankrijk en werd het een koninklijke burcht, bestuurd door officieren waarover de burggraven geen enkele zeggenschap hadden. Ondertussen was het graafschap van Limoges sinds het einde van de 13e eeuw overgegaan naar de heren van Bretagne en Blois die zich nauwelijks om Ségur bekommerden. In de eerste helft van de 15e eeuw, kreeg burggraaf Jean de Blois, bijgenaamd ‘de adelaar’, kapitein in dienst van de Franse koning het voor elkaar om behalve burggraaf van Limoges ook graaf van Périgord te worden en hij besloot om van Ségur de centrale zetel te maken voor zijn Hof van Appèl. Dit Hof was de laatste stap in beroepszaken voor deze naar het Parlement in Parijs gingen. De instelling van dit bijzondere Hof heeft de oorspronkelijk landelijke gemeente ontegenzeggelijk dynamiek gebracht, zowel demografisch als economisch. Het kwam erop neer dat alle hoger beroepen tegen uitspraken van een van de 150 rechtbanken in de graafschappen van Limoges en Périgueux voor het Hof van Appel in Ségur werden uitgevochten, voordat ze eventueel naar het Koninklijk Parlement werden doorgestuurd. Dit verklaart de enorme hausse aan nieuwbouw en verbouw van zeer mooie huizen in de 15e en 16e eeuw. Ondertussen, om precies te zijn in 1468, was het graafschap Limoges door huwelijk overgegaan in handen van de familie Albret, in de persoon van Alain d’Albret, betovergrootvader van de latere Franse koning Henry IV.

In de loop van de 16e eeuw verkochten de burggraven Ségur aan Pérusse, een familie die in de voorgaande eeuw reeds vele huizen en hotels had aangeschaft voordat ze ten slotte ook het kasteel overnamen. De familie Pérusse bleven heren van Ségur tot het midden van de 17e eeuw toen al hun bezittingen overgingen naar de familie van Hautefort. Het graafschap Limoges werd echter verbonden aan de Kroon na de troonsbestijging van Henry IV van Frankrijk in 1607. Vanaf toen vervaagden de uitstraling en de dynamiek van Ségur aanzienlijk. In 1750 werd het Hof van Appèl bij Koninklijk Besluit gesloten, waarna de rijke families Ségur een voor een verlieten en economische teruggang een feit werd. In 1795 werd het kasteel van de familie Hautefort gekocht door een oude boer, Gabriel Dumas-Lavareille, wiens familie burgemeesters leverde voor Ségur.

In 1919 heette Ségur even Ségur-les-Goujons, voor het in 1924 definitief Ségur-le-Château ging heten.

De oppervlakte van Ségur-le-Château bedraagt 9,6 km², de bevolkingsdichtheid is 24,3 inwoners per km².

De onderstaande kaart toont de ligging van Ségur-le-Château met de belangrijkste infrastructuur en aangrenzende gemeenten.

Onderstaande figuur toont het verloop van het inwonertal (bron: INSEE-tellingen).

Grafiek inwonertal gemeente

Hoewel in de grafiek te zien is dat het vaste inwonersaantal van Ségur-le-Château laag is, is de afkomst van bewoners internationaal. Er wonen Engelsen, Ieren, Zweden, Duitsers, Noren, Nederlanders en zelfs Amerikanen in het dorp. In de zomer verdubbelt het inwonersaantal doordat veel Parijzenaars een tweede huis in het dorp hebben. Het is de verwachting, mede door de groeiende bekendheid vanwege de vele activiteiten, dat binnen een aantal jaren het aantal inwoners weer zal gaan toenemen.

Bron : Insee, RP2006 exploitation principale.

De omgeving kent vele bossen, heuvels en rivieren die elkaar kruisen ter hoogte van Ségur-le-Château.

Op 3 juli is er een muntenbeurs in Ségur-le-Château. Oude munten, ansichtkaarten en oude boeken wisselen van eigenaar.

Ségur-le-Château heeft een jaarlijks terugkerende Jazzfestival.[1] Verder vindt er op 16 juli een schilderwedstrijd plaats: 'Peintres dans la Rue'.

Enkele bezienswaardigheden in Ségur-le-Château zijn:

• De kerk van Saint-Léger du Baillargeau
• De ruïne van het Kasteel van Ségur, waarvan de kapel sinds 1840 is geclassificeerd als historisch monument. De rest van het kasteel verkreeg die status in 2005.
• Ontelbare oude huizen uit de 15e tot de 18e eeuw. Enkele hiervan zijn ook historisch monument.
• Het Henri IV huis, 15e-eeuws, monument sinds 1934
• Een ander vakwerkhuis uit de 15e eeuw is ook officieel historisch monument sinds 1934
• Een 15e-eeuws huis met uitkijktoren en vakwerk, monument sinds 1969
• De toren van Saint-Laurent, 16e-eeuws, monument sinds 1976
• Een ovale schuur (grange ovalaire) uit de 18e eeuw. Oorspronkelijk bedekt met rogge-stoppel, is momenteel afgedekt met plaatijzer. Monument sinds 1993.

• 
  De kerk Saint-Léger
• 
  De ruïne van het kasteel
• 
  links het Henri IV huis,
  rechts het huis Boyer
• 
  15e-eeuws huis
• 
  De toren van Saint-Laurent
• 
  18e-eeuws huis
• 
  Het huis van de laarzenmaker
• 
  Ruïne boven de waterval bij de molen

• Office de Tourisme van Ségur-le-Château
• (fr) Statistische informatie op de website van INSEE

Zie de categorie Ségur-le-Château van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.