Steenkist van Rijs

In 1849 ontdekte men op het landgoed van G.R.G. van Swinderen bij het graven van greppels enkele grote keien. De stenen werden afgevoerd, vernield en gebruikt voor wegverharding.

De vondst in het Rijsterbos werd in 1849 onderzocht door L.J.F. Janssen. Hij beschreef het bouwwerk met zeven draagstenen en een sluitsteen. Er waren geen dekstenen.[1] In 1922 onderzocht Van Giffen de standplaats en vond standkuilen in de resten van de heuvel. Lange tijd werd gedacht dat de archeologische vondst het enige hunebed van Friesland was. Het kreeg de aanduiding F1. In 1958 plaatste hij aan de oppervlakte veldsteencement plombes.

In 1996 kwam archeoloog Jan Lanting van de Rijksuniversiteit Groningen tot de conclusie dat het om een steenkist ging.[2] Het wordt toegeschreven aan de Trechterbekercultuur.

Het graf is slechts 1 meter breed, net als de twee bekende steenkistgraven in Diever en Heveskesklooster. Bovendien ligt het het graf 1 meter onder het maaiveld, hunebedden zijn op het maaiveld gebouwd.[3]