Stadsbrand van Paramaribo (1821)

De stadsbrand van 1821 behoort met de stadsbrand van 1832 tot de grootste branden die Paramaribo (Suriname) hebben geteisterd. Het noordelijk deel van het centrum werd in de as gelegd. [1]

In 1821 woedde de brand over het Onafhankelijkheidsplein en de Waterkant. Naar een aquarel van G. Mabé.

Plattegrond van Paramaribo met daarop de gebied dat door de brand getroffen werd.

Op zondag 21 januari 1821 brak er op het achtererf van een van de panden op de hoek van de Waterkant en het Onafhankelijkheidsplein brand uit.[2] Vanaf dit achtererf sloeg het vuur over naar een achterliggend pakhuis, waarna het door de wind werd aangewakkerd.[2] In totaal werden 400 woningen en 800 pakhuizen en bijgebouwen door het vuur verwoest.[2] Het aantal slachtoffers bleef beperkt tot vier.[2]

Een groot deel van de panden aan de Waterkant, onder andere het groene huis van de Engelse koopman William Leckie (1779-1824)[3] en het Hoekhuis van rechter Adriaan François Lammens, (Waterkant 2) met diens collectie botanische tekeningen van Gerrit Schouten, ging verloren.[2] Enkel de stenen funderingen overleefden de brand.[2] Ook een aantal openbare gebouwen vielen aan de vlammen ten prooi, zoals de schouwburg, de Waag en het weeshuis.[2] De Hervormde koepelkerk op het Kerkplein uit 1810 met de monumenten voor de gouverneurs De Friderici en Bentinck ging eveneens verloren.[4][2] De puinhopen bleven nog acht dagen nasmeulen.[2]

Mede dankzij financiële steun van Nederland werden de houten panden weer opgebouwd op de overgebleven stenen funderingen.[2] Het Hoekhuis van Lammens werd ook herbouwd, maar dit keer met de gevel richting de rivier in plaats van richting het plein.[2] De herbouw duurde jaren.[2] Wegens het economische belang werd de herbouw van de Waag als een van de eerste gebouwen aangepakt; in 1824 was het nieuwe gebouw gereed. De koepelkerk daarentegen werd pas vervangen in 1833.[4]

Luitenant G. Mabé tekende deze stadsbrand, die vervolgens als prent werden gepubliceerd.[2] Op een van deze prenten is het Hoekhuis van Lammens prominent in beeld en is te zien dat er huisraad op het toenmalige Gouvernementsplein werd gestald in de hoop nog iets te redden.

Zie de categorie Fire of 1821 in Paramaribo van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.

Bronnen, noten en/of referenties

P. Dikland, Monumentenwandelgids Paramaribo (2013). Vaco Uitgeversmaatschappij. Eerste druk. Blz. 6.
Eveline Sint Nicolaas, Ketens en banden - Suriname en Nederland sinds 1600 (2018). Rijks Museum & Uitgeverij Vatilt. ISBN 978-94-6004-349-9. Blz. 135.
De Volkskrant, Gevoelige geschiedenis, 23 oktober 2008.
Olga van der Klooster & Michel Bakker, Architectuur en bouwcultuur in Suriname (2009). KIT Publishers. ISBN 978-90-6832-531-7. Blz. 79.

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.

[dikland-1] P. Dikland, Monumentenwandelgids Paramaribo (2013). Vaco Uitgeversmaatschappij. Eerste druk. Blz. 6.

[sintnicolaas-2] Eveline Sint Nicolaas, Ketens en banden - Suriname en Nederland sinds 1600 (2018). Rijks Museum & Uitgeverij Vatilt. ISBN 978-94-6004-349-9. Blz. 135.

[volkskrant-3] De Volkskrant, Gevoelige geschiedenis, 23 oktober 2008.

[kloosterbakker79-4] Olga van der Klooster & Michel Bakker, Architectuur en bouwcultuur in Suriname (2009). KIT Publishers. ISBN 978-90-6832-531-7. Blz. 79.