Spechten

Spechten (Picidae) vormen een familie van kleine tot middelgrote, robuuste vogels met scherpe snavels en zygodactylische poten waarvan de twee middelste tenen naar voren staan en de buitenste twee naar achteren. Spechten leven meestal in bomen en gebruiken hun scherpe snavel en lange kleverige tong om daaruit insecten los te peuteren. Soorten uit de onderfamilie echte spechten gebruiken hun staart als steun bij het klauteren langs boomstammen.

Spechten Fossiel voorkomen: Laat-Oligoceen[1] – heden
Zwarte specht
Taxonomische indeling
Rijk: Animalia (Dieren) Stam: Chordata (Chordadieren) Klasse: Aves (Vogels) Orde: Piciformes (Spechtvogels)
Familie
Picidae (Vigors, 1825)
Onderfamilies
Jynginae (Draaihalzen) Picumninae (Dwergspechten) Picinae (Echte spechten)
Afbeeldingen op Wikimedia Commons
Spechten op Wikispecies
Portaal    Biologie Vogels

Kenmerkend voor spechten is het gedrag om met de snavel in hout te hameren. Dit gedrag dient zowel om bij voedsel te komen als ter communicatie. Het herhaaldelijke gehamer gaat gepaard met een aanzienlijke belasting van met name de kop en de hersenen. Het lijf van de specht heeft een aantal voorzieningen om een hersenschudding te voorkomen. De schedel bevat weinig hersenvocht, waardoor het brein relatief vast zit, en het bot heeft een sponsachtige structuur dat een deel van de klap absorbeert.[2] Bovendien hebben spechten een sterk vergroot tongbeen dat als een soort veiligheidsgordel om de schedel heen ligt.[3]

Spechten komen wereldwijd voor, behalve in Australië, Nieuw-Zeeland, Madagaskar en de poolgebieden. De meeste soorten leven in bossen, maar er zijn ook spechten die in boomloze gebieden leven, zoals rotsachtige heuvels en woestijnen. De familie van de spechten telt ongeveer 240 soorten. Enkele soorten worden met uitsterven bedreigd als gevolg van habitatfragmentatie. Eén moderne soort, de bermudagrondspecht, is reeds uitgestorven.