Spaanse methode

De Spaanse methode is een bouwmethode van perrons waarbij aan beide zijden van een trein in- en uitgestapt kan worden. In stations met twee sporen betekent dit dat er twee zijperrons en een eilandperron aanwezig zijn. De Spaanse methode wordt vooral toegepast in drukkere stations van metrosystemen.

Schematische weergave van de "Spaanse methode"

Bij toepassing van de Spaanse methode is het mogelijk in- en uitstappende reizigers van elkaar te scheiden, met een betere doorstroming als resultaat. Hiertoe openen de deuren aan de ene zijde van de trein eerder dan aan de andere. Soms doet het uitstapperron tevens dienst als instapperron voor overstappers. De bewegwijzering is zodanig uitgevoerd dat passagiers altijd op het, door het vervoersbedrijf, gewenste perron uitkomen.

Spaanse methode in metrostation Avenida de América in Madrid.

De Spaanse methode kreeg haar naam doordat ze voor het eerst op grote schaal werd toegepast in Barcelona, hoewel hetzelfde principe al eerder, in 1913, in de praktijk was gebracht in het New Yorkse metrostation Chambers Street. Deze perronopstelling is niet alleen te vinden in Spaanse metrosystemen, zoals in Madrid en Barcelona, maar ook in de Münchense S-Bahn, de Brusselse metro en premetro, en op verschillende drukke trein- en metrostations in Japan.

Zie de categorie Spanish solution van Wikimedia Commons voor mediabestanden over dit onderwerp.