Skraelingen
Skraelingen is de naam van de Amerikaanse inheemse bevolking van Indianen en later Eskimo's, zoals die gegeven is in oude Noorse sagen aan de door de kolonisten aangetroffen inwoners van Groenland (vanaf 985) en Noord-Amerika (1000).
De naam zou etymologisch mogelijks verwant zijn met het Nederlandse woord schraal.[1] De term is pejoratief en betekent vrij vertaald 'ellendelingen'. De term is symbolisch voor de relatie tussen de Noormannen en de Indianen en Eskimo's, die over het algemeen stroef tot vijandig was.
De Groenlandse kolonisten zochten land omdat het bewoonbare uiterste zuiden van Groenland overbevolkt geraakte. Leif Eriksson verkende vervolgens Helluland (Baffineiland), Markland (Labrador) en ten slotte Vinland (Newfoundland). Daar geland bouwden ze hun nederzetting L'Anse aux Meadows. Maar op Newfoundland en ook elders in het grote, toen onbekende continent Amerika, woonden Indianenstammen. Door de Groenlandse Noormannen werd de inheemse Amerikaanse bevolking "Skraelingen" genoemd.
De Skraelingen of de Newfoundlandindianen waren volgens de sagen rood van huid en droegen lang, zwart, loshangend haar met een vogelveer. Ze liepen halfnaakt en in de winter hadden ze dierenvellen aan. Of de Noormannen het binnenland van Newfoundland hebben verkend, blijft zeer twijfelachtig. Tenslotte moesten ze hun kustnederzetting, vrouwen en kinderen, en hun drakkaren bewaken en beschermen tegen de Skraelingen.
Tussen 1300 en 1500 stierven de nazaten van de Noormannen in Groenland langzaam uit en werden door de oprukkende Inuit-Thulecultuur van Skraelingen (hier geen Indianen maar Eskimo's) vervangen. Sindsdien is het Groenlands een Eskimo-Aleoetische taal. Pas in de 18de eeuw (na 1721) zou Groenland door de Denen geherkoloniseerd worden.