Skin (Hanro Smitsman)

Skin is een Nederlandse dramafilm uit 2008 onder regie van Hanro Smitsman, gemaakt in het kader van de telefilm. De film is gebaseerd op waargebeurde feiten uit het begin van de jaren '80, die tot een scenario bewerkt werden door Germen Boelens, Philip Delmaar en Hanro Smitsman. De alternatieve titel van de film is Frankie E. De opnamen werden gemaakt in onder meer Rotterdam-zuid en omstreken. Hoofdrolspeler Robert de Hoog won voor zijn spel een Gouden Kalf voor beste acteur.

Skin
RegieHanro Smitsman
ProducentMarc Bary
ScenarioGermen Boelens
Philip Delmaar
Hanro Smitsman
HoofdrollenRobert de Hoog
John Buijsman
Teun Kuilboer
MuziekPaleis van Boem
MontageMarc Bechtold
CinematografieJoost Rietdijk
DistributieCoBo Fonds
Première8 maart 2008
GenreDrama
Speelduur85 minuten
TaalNederlands
Land Nederland
Budget€ 770.000
(en) IMDb-profiel
MovieMeter-profiel
Portaal    Film

Verhaal

Het is 1979. De zeventienjarige Frankie woont thuis bij zijn geliefde moeder Anna en zijn door hem verfoeide vader Simon. Zijn Joodse vader is een overlever van de Holocaust en werd hierdoor stevig getraumatiseerd. Hoewel hij nooit met zijn familie praat over zijn kampervaringen, blijft hij er tegen Frankie op hameren dat diens tegenslagen niets voorstellen vergeleken bij wat hijzelf vroeger heeft meegemaakt. Om daar vervolgens inhoudelijk weer over te zwijgen. Simon zoekt tot ergernis van Frankie keer op keer steun in de synagoge, maar vertelt thuis niets. Wanneer Frankie met hem afspreekt mee te gaan naar een voor zijn vader belangrijke herdenking, vergeet deze op de bewuste dag zijn zoon zelfs, zodat die voor niets klaar staat.

De kloof tussen Frank en zijn vader wordt groter wanneer moeder Anna wordt opgenomen in het ziekenhuis. Ze blijkt kanker te hebben en er staat haar een zware chemokuur te wachten. Frankie vindt het verschrikkelijk, maar heeft het idee dat hij hierin alleen staat en zijn vader zich nog altijd vooral om zichzelf en zijn trauma bekommert. Zijn oom en taxichauffeur Henk probeert vader en zoon nog een beetje bij elkaar te houden, maar tevergeefs. Frankies moeder wordt daarbij door haar uitputtende ziekbed steeds moeilijker bereikbaar voor hem.

Op een dag laat Frankie in een dwaze bui zijn schouderlange haar millimeteren door de moeder van zijn beste vriend Jeffrey. Hierdoor valt hij 's avonds bij een punkconcert ineens erg in de smaak bij Robbert, de leider van een plaatselijke groep skinheads met nazi-sympathieën. Deze brengen hem spontaan de Hitlergroet. De eigenaar van de bar moet hier niets van hebben en gooit ze op straat, maar ziet Frankie door zijn kapsel aan voor één van hen en zet hem eveneens buiten. Robbert sleept hem daarop mee en Frankie laat zich opnemen in de groep skinheads, waarin eindelijk eens aandacht is voor hem. Hij gaat alleen ook steeds verder mee in hun activiteiten.

Frankie’s moeder overlijdt en tijdens de begrafenis van zijn moeder duiken dan ook Frankie’s beste maten Robbert en Mike op om hem bij te staan tot ergernis van Simon. Frankie laat een hakenkruis tatoeëren maar is nog steeds niet over zijn verdriet heen. Als hij en Robbert meegaan naar de snackbar van Mike’s vader Jan. Die wordt belaagd door een groep Molukkers die Frankie en Robbert in elkaar slaan, waarna Frankie een mes trekt en de Molukker uiteindelijk zal doodbloeden omdat Henk hem niet wilde meenemen in zijn taxi.

Frankie verdwijnt achter slot en grendel. Maar in de gevangenis duikt Jeffrey op en Terrence die de boel terroriseert en zelfs Frankie in elkaar slaat en de twee hebben dan ook geregeld ruzie waarbij de cipiers altijd de kant van Frankie kiezen. Als na heel veel pesterijen Frankie opkomt voor een medegevangenen jaagt Terrence hem de kast op, Terrence is echter bewapend met een mes en steekt op Frankie in, omdat iedereen hem een nazi vindt...

Rolverdeling

Citaten

Regisseur Smitsman over hoofdrolspeler Robert de Hoog: “Ik ben zeer onder de indruk van zijn acteerprestaties. Voor een achttienjarige debutant zet Robert de pittige rol van Frankie op verrassend overtuigende wijze neer. Ik ben ervan overtuigd dat we nog veel van dit talent gaan horen.”

Smitsman: “SKIN haakt in op de huidige tendens om altijd het label van goed of fout op een ander te willen plakken. Meer dan ooit lijkt radicalisering het antwoord te zijn op persoonlijke identiteitscrisissen, maar ik laat wel een genuanceerd beeld zien van skinheads.”

This article is issued from Wikipedia. The text is licensed under Creative Commons - Attribution - Sharealike. Additional terms may apply for the media files.