Sjef van Dongen

In 1928 ondernam het toenmalige fascistische Italië een propagandastunt om de grootsheid van dit land te demonstreren. Generaal Umberto Nobile zou pogen, samen met 15 bemanningsleden, om in een luchtschip, de 'Italia', de Noordpool te bereiken. Deze politieke stunt, die werd gesteund door Paus Pius XI, was in zoverre een succes dat de Noordpool inderdaad werd bereikt. De terugtocht eindigde echter rampzalig daar het luchtschip neerstortte waarbij de commandogondel met Nobile en negen anderen aan boord van het luchtschip losscheurde. Het overige deel van het luchtschip, met de overige zes mensen aan boord, vloog later in brand. Een drietal mensen van de groep rond Nobile ging hulp zoeken en vertrok over het pakijs.

Hoewel de groep van Nobile over een zender beschikte kon deze geen contact met het hulpschip leggen. Een internationale reddingsactie werd op gang gezet. Hier namen Italia­nen, Zweden, Finnen, Russen, Fransen en ook Noren, waaronder Roald Amundsen, aan deel. Het vliegtuig van Amundsen stortte echter neer op het ijs waarbij hij, samen met vijf andere bemanningsleden, omkwam. Ook Van Dongen nam, samen met de Italiaanse kapitein Gennaro Sora en de Deense ingenieur Ludvig Varming, deel aan de zoekactie met behulp van een hondenslee. Na een gevaarlijke zoektocht van vier weken moesten ook zij gered worden. Nobile en zeven bemanningsleden werden uiteindelijk gered door de Russische ijsbreker Krassin. Van de overigen is nimmer meer iets vernomen. Ook de resten van het luchtschip zijn nooit teruggevonden.

Van Dongen werd in Nederland als een held ontvangen. In een jaar tijd hield hij 368 lezingen en maakte reclame voor beschuit en pepermunt. Over zijn avonturen publiceerde hij twee boeken, die werden geschreven door Frans Schiphorst, hoofdredacteur van het populaire geïllustreerde weekblad Het Leven.

Na dit avontuur werd Van Dongen verkoper, eerst voor Philips en later voor het Liga-product Sanovite. Begin jaren dertig raakte Van Dongen bevriend met de conservatieve priester Wouter Lutkie, die hem enthousiast maakte voor het fascisme. In 1933 en 1934 was hij hoofd van de afdeling Vught van de Algemeene Nederlandsche Fascisten Bond. In 1934 hield de partij op te bestaan en verhuisde Van Dongen naar Oostburg waar hij zich vestigde als winkelier. Tijdens de Tweede Wereldoorlog was hij lid van de Ordedienst.

Na de bevrijding werkte hij voor het Militair Gezag. Hij werd in 1945 waarnemend burgemeester van Oostburg en Aardenburg om vervolgens in deze laatste stad van 1946 tot 1962 een volwaardige burgemeestersfunctie te vervullen. Ook was hij, van 1950 tot 1970, lid van de Provinciale Staten van Zeeland voor de KVP. Van 1962 tot 1970 was hij tevens lid van de Gedeputeerde Staten. Voorts was hij Tweede Kamerlid van 1956 tot 1967.

Van Dongen was ereburger van Aardenburg.